Sunday, October 5, 2008

http://www.irrawaddy.org/bur/news2008/October/Oct_03e_08.html

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး၏ က်န္းမာေရး ဆုိး၀ါးေၾကာင္း သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚ
ဧရာ၀တီ | ေအာက္တိုဘာ ၃၊ ၂၀၀၈

စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ အသက္ (၇၅) ႏွစ္သည္ က်န္းမာေရး အေျခအေန ဆိုး၀ါးသည့္ အတြက္ ရန္ကုန္တိုင္း မရမ္းကုန္း ၿမိဳ႕နယ္ စြယ္ေတာ္ျမတ္ ေစတီအနီးရွိ ၎၏ ေနအိမ္တြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူေန ရေၾကာင္း မိသားစု ႏွင့္ နီးစပ္သည့္ အသိုင္းအ၀န္းမွ သိရသည္။

“ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက စက္တင္ဘာလ ေနာက္ဆုံးအပတ္ ကတည္းက ရန္ကုန္အိမ္မွာ ေဆးကုေနတာ”ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊ မိသားစုႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက ေျပာသည္။

အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ကိုမူ ၎က ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုျခင္း မရွိေပ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊသည္ လက္ရွိက်န္းမာေရး အေျခအေနဆိုး၀ါးေနမႈေၾကာင့္ မိသားစု ဆရာ၀န္ အဖြဲ႕ႏွင့္ အတူ စကၤာပူ ႏုိင္ငံသို႔ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံယူရန္ သြားေရာက္ဖြယ္ရွိသည္ဟု ေမ်ွာ္လင့္ရေၾကာင္း ျပည္တြင္း ျပည္ပ ရွိ နီးစပ္သူမ်ား၏ ေျပာဆို ခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။ သို႔ေသာ္ သီးျခားအတည္ျပဳခ်က္ရယူႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ လာေသာသတင္းမ်ားအရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊ၏ တရား၀င္ေဖာ္ျပထားသည့္ အသက္မွာ ၇၅ ႏွစ္ ျဖစ္ေသာ္ လည္း အသက္အမွန္မွာ ၇၈ ႏွစ္ ႏွင့္ ၇၉ ႏွစ္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ၎သည္ ပုံမွန္က်န္းမာေရး စစ္ေဆးမႈ မ်ား ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ အတြင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေ႐ႊသည္ ၎၏ မိသားစုဆရာ၀န္ က်န္းမာေရး ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ေက်ာ္ျမင့္ အပါအ၀င္ မိသားစုႏွင့္ အတူ စကၤာပူ ႏိုင္ငံသို႔ ၎၏ အူလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာ ကုသရန္ အတြက္ ရက္သတၱ ၂ ပတ္ၾကာ သြားေရာက္ခဲ့ေသးသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေ႐ႊသည္ အသက္အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ႏိုင္ေသာ ခြဲစိပ္ကုသမႈ ခံယူရမည့္ က်န္းမာေရး လကၡဏာေတြ႕ရွိ ရသည့္ အတြက္ ေဆး႐ုံတြင္ တပတ္ခန္႔ ေနရန္ ၎၏ အႀကံေပး ေဗဒင္ဆရာက ေဟာၾကား ခဲ့ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေ႐ႊသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာအတြင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာသုတ္႐ြတ္ဆုိ ဆႏၵျပေသာ သံဃာမ်ား ကို အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲသည့္ လုပ္ရပ္အတြက္ ၎ကို ၀တ္ၾကမၼာျပန္လည္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာျပည္သူ မ်ားၾကားတြင္ ေကာလာဟလ ေျပာဆိုမႈမ်ားလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေ႐ႊ၏ ဇနီး ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္သည္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ အေျခခံဥပေဒ ဆႏၵခံယူပြဲတြင္ မဲထည့္သည့္ ဓာတ္ပုံကို အစိုးရသတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဆက္လက္ ေဖာ္ျပသည္ကို မေတြ႕ရွိ ရေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ဆုိး၀ါးေနေၾကာင္း ေကာလာဟလမ်ားလည္း ထြက္ေပၚခဲ့သည္။

Saturday, October 4, 2008

http://www.latimes.com/news/nationworld/world/la-fg-struggle4-2008oct04,0,6712478.story?track=rss

In Myanmar crisis, an old dissident sees hope

Ludu Sein Win
Paul Watson / Los Angeles Times
Journalist and author Ludu Sein Win, 69, suffered a stroke in 1980, his 13th and last year in prison without charge for criticizing the military regime in Myanmar, also known as Burma. Sein Win, who dodges censors by using 15 pseudonyms, still defies the generals by calling on his readers to topple the junta by force.
'I trust the power of the people,' says Ludu Sein Win, who spent 13 years in jail, but is heartened by the outpouring of help to cyclone victims by young people in defiance of the military regime.
From a Times Staff Writer
October 4, 2008

YANGON, MYANMAR -- Every breath he takes is a struggle.

Locked in a cell, held without charge because he condemned one of the military government's many brutal assaults on dissent, Ludu Sein Win suffered a stroke 28 years ago. It withered his body, but his defiant voice is still strong.

Still producing opinion pieces scrawled in shaky longhand, the journalist and author nimbly dodges censors by writing under 15 pseudonyms.

On a recent afternoon, he sat on the edge of his bed, steadying himself with frail hands pressed flat against a thin mattress.

Every few words, he paused, and pursed his lips. With all the fight left in him, Sein Win, 69, forced his lungs to wheeze in oxygen pumped through the clear plastic tube that tethers him to a machine softly bubbling at his bedside.

"I have never witnessed a dictator voluntarily relinquishing his power," said Sein Win, who was imprisoned from 1967 to 1980. "The only way to oust this regime is by force."

Many have been locked up for saying much less since the military seized control of the nation 46 years ago. Yet Sein Win refuses to be cowed. He's drawing new strength from what he calls the formidable force of young people who defied the regime to aid the victims of Tropical Cyclone Nargis.

Many believe that the surge of volunteer spirit among young people, and even well-known entertainers, and the subsequent anger over the government's fumbling response to the cyclone have served to strengthen the pro-democracy movement.

But the May disaster also gave the regime a breather. Activists say the 20th anniversary of a 1988 student-led uprising is passing without large demonstrations because they want to focus on helping cyclone victims.

That could change suddenly, some predict, if the cost of rice, fuel and other basic needs remains high.

The cyclone brought pummeling winds and surges of seawater that killed at least 85,000 people, mainly in the southern delta region. Thousands more are still missing, bringing the estimated death toll to 110,000. Five months later, the United Nations says more than 2.1 million survivors depend on food aid and other assistance.

The government relief effort was slow and bungled, and authorities tried to trip up local and foreign aid workers eager to fill the breach. Still, thousands of volunteers, mostly young people, loaded up cars, trucks and boats and headed to the cyclone zone, pushing past checkpoints set up to stop them.

When supplies ran out, they went home with photos and stories that shattered the official line that the ruling generals had everything under control. The volunteers' ranks swelled, along with donations, and the myth of an invincible regime faded a little more.

"I trust the power of the people, and Nargis showed I'm right," Sein Win said.

"If we can properly use this united force of young people, we can easily topple this regime."

Sein Win believes that the people of Myanmar, also known as Burma, have the courage required to bring down the generals.

A year ago, the generals crushed any hopes of a peaceful transition to democracy when security forces opened fire on peaceful protesters, killing at least 31 and jailing thousands more. U.N. efforts to broker an accord between the generals and opposition leader Aung San Suu Kyi have also failed. Suu Kyi led her National League for Democracy to a landslide election victory in 1990, but the generals rejected the results and threw her in jail. She remains under house arrest.

In mid-August, when U.N. special envoy Ibrahim Gambari made his fourth mediation visit since the crackdown in September 2007, Suu Kyi refused to see him.

According to reports, Gambari's officials shouted over a bullhorn at Suu Kyi's back wall for more than three hours over two days in a failed attempt to speak with her.

With the country's most popular leader silent, Myanmar's people are waiting for someone to rally opposition to the generals

Saturday, September 27, 2008

http://www.nytimes.com/2008/09/26/world/asia/26yangon.html?_r=2&partner=rssnyt&emc=rss&oref=slogin&oref=slogin

Myanmar Writhes in the Grip of Its Junta


International Herald Tribune

A year ago, Myanmar’s junta cracked down on protests by Buddhist monks. This week, the country’s riot police forces organized a show of force in Yangon. More Photos >

Article Tools Sponsored By
Published: September 25, 2008

YANGON, Myanmar — A year ago, Myanmar’s police and military stormed the streets of this moldy, crumbling city and began a deadly crackdown on thousands of Buddhist monks protesting sharp rises in the price of food and fuel. Now the country’s ruling generals are steeling themselves for a reprise.

Skip to next paragraph

Multimedia

Slide Show

In Myanmar, an Ominous Calm Settles (October 21, 2007)

Audio: Back Story
The Times’s Seth Mydans on Protests in Myanmar, From September 25, 2007 (mp3)

The New York Times

More Photos »

As the anniversary approached, the police erected checkpoints on the outskirts of Yangon, formerly Rangoon, and conducted nightly house-to-house searches, usually just after midnight, hunting for dissidents or critics of their rule — anyone who might want to commemorate the protests.

After an explosion on Thursday near Sule Pagoda and City Hall, the focal point of demonstrations last year, heavily armed police officers cordoned off the area, and men in green uniforms patrolled the streets carrying crowbars. A local shopkeeper said four people had been wounded in the blast.

The generals’ domination in Myanmar, formerly Burma, has been tested repeatedly over the past two decades — by the monks last September, by Daw Aung San Suu Kyi, the democracy leader under house arrest, and by a powerful cyclone earlier this year that brought the generals into confrontation with an outside world confounded by their resistance to accepting help.

Yet today, with their principal rivals sidelined, exiled or imprisoned, the generals appear to be at the apex of their power.

“This isn’t a regime on the run or about to fall,” said Charles Petrie, who until last year coordinated the United Nations’ operations here. The generals may seem oblivious to the outside world or out of touch with people’s economic hardships here, Mr. Petrie said. “But in military and security terms,” he added, “they definitely know what’s going on.”

Burmese dissident groups nurture a long-held hope that some sort of regime change will bring greater prosperity to an impoverished population living amid remarkably fertile lands, abundant tropical hardwoods, ample natural gas reserves and many other riches.

But the only foreseeable change is a lot less grandiose: Than Shwe, the senior general who has been in charge since 1992, is now in his mid-70s. Questions about who and what will follow lead to endless and intense speculation here.

Asia has had its share of military dictators in recent decades, but few have been as secretive and all-powerful as Senior Gen. Than Shwe. When the secretary general of the United Nations, Ban Ki-moon, tried to reach him in May to discuss assistance for the victims of Cyclone Nargis, the general neither took nor returned his calls. (After repeatedly trying over several days, Mr. Ban gave up and sent letters instead.)

General Than Shwe has been the key to the resilience of the military government through his masterful but Machiavellian control over fellow officers. In many ways General Than Shwe — singularly — is the government.

“It was one of the strangest things,” said Priscilla A. Clapp, the chief of mission at the American Embassy from 1999 to 2002. “When I would talk to generals who were very high up, they said, ‘Even people at the top don’t know what’s going on.’ No one knows all the things that Than Shwe is doing except Than Shwe himself.”

That utter centrality — reminiscent of the status of the North Korean leader, Kim Jong-il — has led to a fair amount of uncertainty over what kind of leader or political system General Than Shwe will leave behind.

Among his most important powers is controlling the billions of dollars from natural gas sales to Thailand, Ms. Clapp said. The amount will total at least $3.5 billion this year, according to Thailand’s central bank data, and there is no oversight of this money but his own.

The line between government service and personal business is also often blurred. The families of the top generals are involved in many of the country’s largest businesses. In the same vein, Myanmar’s health minister, Kyaw Myint, is also General Than Shwe’s personal physician.

The senior general has managed to stay on top through a series of purges and forced retirements, including a drastic dismissals in 2004 that sidelined Khin Nyunt, a relatively liberal-minded prime minister, and the estimated 1,000 to 2,000 military intelligence officers under the prime minister’s command.

The purges have eliminated many possible successors and created an intellectual vacuum at the highest levels of government. This has also led to a large generational gap between General Than Shwe and his likely successors.

Paulo Sérgio Pinheiro, the United Nations’ special envoy to Myanmar for human rights from 2000 until last year, said there was an obvious lack of international experience at the top echelons.

“They are one of the most ill-prepared elites in terms of dictatorships that you can find in the world,” Mr. Pinheiro said. “They are very isolated.

http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/1751-2008-09-27-09-00-50.html

စစ္အစိုးရ၏ လွ်ဳိ႕ဝွက္စီမံကိန္း - တ႐ုတ္ႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္သည့္ ဆက္ဆံေရး ရေအာင္လုပ္မည္ Print E-mail
ဇာနည္
စေနေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 27 2008 15:15 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ခ်င္းမိုင္။ ။ ျမန္မာ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး သဘာပတိလုပ္သည့္ အစည္းအေဝးတခု၏ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းတခုအရ တိုင္းျပည္ကို ဆယ္စုႏွစ္ ၄ ခုေက်ာ္ အုပ္စိုးလာခဲ့သည့္ စစ္အစိုးရသည္ တိုးပြါးလာေနေသာ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္သည့္ ဆက္ဆံေရးတရပ္ကို ထူေထာင္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၫႊန္ျပ ေျပာဆိုေနပါသည္။

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လ ၆ ရက္ေန႔စြဲပါ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းအရ အေမရိကန္ ၾသဇာမွ တိုင္းျပည္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ မဟာမိတ္မရွိဘဲ ထီးထည္း ရပ္တည္ေန၍ မရေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ အလားတူ သေဘာထားရွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကို လိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားထားပါသည္။

မဇၩိမသတင္းဌာန၏ လက္ဝယ္တြင္ ရရွိထားေသာ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းအရ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တိုးျမႇင့္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ စစ္အစိုးရ၏ ေပၚလစီသည္ ျမန္မာ တႏိုင္ငံတည္း၏ အက်ဳိးအတြက္ သာမက ႏွစ္ႏို္င္ငံလံုး၏ အက်ဳိးအတြက္လည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုထားပါသည္။

အေမရိကန္က "တ႐ုတ္ျပည္အား ထိန္းခ်ဳပ္ထားေရး ေပၚလစီ" ကို က်င့္သံုး အေကာင္အထည္ ေဖၚေနျခင္းေၾကာင့္ ဤ အေမရိကန္ၾသဇာကို ကာကြယ္ ဟန္႔တားႏိုင္သည့္ တ႐ုတ္ျပည္၏ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တႏိုင္ငံ ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းတြင္ ေဖၚျပထားပါသည္။

အေမရိကန္၏ တစိတ္တပိုင္းေသာ္၎၊ လံုးလံုးေသာ္၎း၊ ၾသဇာ လႊမ္းမိုးျခင္းခံထားရေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္၊ ထိုင္း၊ ေတာင္ကို ရီးယား၊ မြန္ဂိုလီးယားႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားကို အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းတြင္ ေဖၚျပထားၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား အပါအဝင္ အျခားႏိုင္ငံ အနည္းငယ္ကိုမူ အေနာက္၏ ၾသဇာမွ ကင္းလြတ္ တည္ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ ေဖၚျပထားသည္။

"ဒါေၾကာင့္ ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းကို တည္ေဆာက္တာ၊ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းကို ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္လာေအာင္ လုပ္တာ၊ ဒါမွ တ႐ုတ္အေနနဲ႔ ျမန္မာ့ပင္လယ္က ဓါတ္ေငြ႔ကို တိုက္ရိုက္ ရယူႏိုင္မွာ" ဟု ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးက ေျပာၾကား သြားခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ အဆုိပါ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းတြင္ ေဖၚျပထားပါသည္။

ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ ဗီတိုအာဏာ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ကုလသမဂၢႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံတကာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေျပာင္အတိအလင္း အကာအကြယ္ ေပးခဲ့သည္။ ထိန္းသိမ္းခံ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးရန္ႏွင့္ တုိင္းျပည္တြင္း လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနမ်ားကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္ရန္ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီတြင္ ခ်မွတ္ရန္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အဆိုကိုလည္း တ႐ုတ္ႏွင့္ ႐ုရွတို႔က ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ဗီတိုအာဏာျဖင့္ ပယ္ခ်ခဲ့သည္။

သူ၏ စီးပြါးေရး၊ သံတမန္ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံ အမ်ားအျပားကို သူ႔ၾသဇာအာဏာေအာက္ သိမ္းသြင္းရန္ ၾကိဳးပန္းရာ၌ အေမရိကန္အေနျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ၾသဇာအာဏာကို ကုလသမဂၢမွတဆင့္ သြတ္သြင္းရန္ ဝါရွင္တန္ အေနျဖင့္လိုအပ္လာခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းက ေဖၚျပထားပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမ်ားအျပားကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ၍ တင္သြင္း ခ်မွတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္စီႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အလုပ္သမားအဖြဲ႔ အပါအဝင္ ဤကမၻာ့ အဖြဲ႔အစည္းၾကီး၏ ေကာင္စီ အမ်ားအျပားကိုလည္း အသံုးခ်ရန္ ၾကိဳးပန္းေနေၾကာင္းျဖင့္လည္း အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းက စြပ္စြဲ ေဖၚျပထားပါသည္။

ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ကမၻာ့ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးက ဆက္တိုက္ ဖိအားေပးလာျခင္းေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ အေနျဖင့္ ျပင္ပကမၻာကို ဆက္လက္ၿပီး မသိက်ဳိးကၽြန္ ျပဳေန၍ မရေတာ့ေၾကာင္း၊ အနည္းဆံုး အေျပာင္းအလဲ တခ်ဳိ႔ကိုေတာ့ အေကာင္အထည္ ေဖၚရေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္လည္း အဆိုပါ အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းတြင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေဖၚျပထားပါသည္။

သို႔ေသာ္ ဤသို႔ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းက ေတာင္းဆိုမႈမ်ား တိုးျမႇင့္ ျပဳလုပ္လာေနေသာ္လည္း အစိုးရအေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းျပေျမပံုႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ေပၚလစီကိုမူ အေျပာင္းအလဲလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းျဖင့္လည္း ဤမွတ္တမ္းတြင္ ေဖၚျပထားပါသည္။

သို႔ေသာ္ ေနာက္တၾကိမ္ လူထုဆႏၵျပပြဲမ်ား ထပ္မံ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့လွ်င္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေဝဖန္မႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္ စစ္တပ္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္မည္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရဲတပ္ဖြဲ႔ျဖင့္သာ ကိုင္တြယ္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္လည္း ထပ္ေလာင္း ေရးသားေဖၚျပထားပါသည္။

ျပင္ပ ဖိအားမ်ား တိုးပြါးလာေနျခင္းကို စိုးရိမ္ရန္ မရွိဘဲ ျပည္ထဲေရး ဝန္ၾကီးဌာနေအာက္ရွိ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ရန္ လိုေၾကာင္း၊ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေန၌ ရွိေၾကာင္း မိမိကိုယ္မိမိ သက္ေသျပၾကရန္ လုိေၾကာင္းျဖင့္လည္း အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းက ေရးသား ေဖၚျပထားပါသည္

http://www.khitpyaing.org/archives/4040

လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေပးေရးေတာင္းဆိုမႈ ျပန္႐ုပ္သိမ္းရန္ ရဲခ်ဳပ္ဖိအားေပးမႈကို အန္အယ္လ္ဒီျငင္းဆန္

ပီတာေအာင္/ ၂၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈။ ။

ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေခၚယူ၍ ၂၀၀၈ ခု ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအား ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကရန္ ကမ္းလွမ္းထားသည့္ ေၾကညာ ခ်က္ကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းရန္ ရဲခ်ဳပ္၏ ေတာင္းဆိုမႈကို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ပါတီက လက္မခံဘဲ ျငင္းဆန္လိုက္ေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။

ယမန္ေန႔ မြန္းလြဲ (၂) နာရီက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ ရဲခ်ဳပ္ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ခင္ရီက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြဲ႕ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊအပါအ၀င္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ (၆) ဦးကို ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန၌ ေခၚယူေတြ႕ဆံု ကာ ေခၚယူသတိေပးသည့္အေပၚ အန္အယ္လ္ဒီက ျငင္းဆန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလဆႏၵခံယူပဲြ၌ အာဏာပုိင္မ်ားကိုယ္တိုင္ မမွန္မကန္ လုပ္ေဆာင္ခ့ဲသျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီက လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီ၏ ေၾကညာခ်က္၌ ေဖာ္ျပျခင္းသည္ ျပည္သူလူထုကို လႈံ႕ေဆာ္ရာေရာက္သျဖင့္ ႐ုပ္သိမ္းေပးရန္ ရဲခ်ဳပ္ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ခင္ရီက အန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုရာ၌ သတိေပးေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု အန္အယ္လ္ဒီ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဥာဏ္၀င္းကေျပာသည္။

၎က “မေန႔ကေဆြးေႏြးတဲ့အထဲမွာ သံုးသပ္ေရးေကာ္မတီဖြဲ႕ဖုိ႔တို႔ဘာတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တလံုးတပါဒမွမေျပာပါဘူး။ No လည္းမေျပာဘူး။ Yes လည္းမေျပာဘူး။ ျပည္သူလူထုကို လႈံ႕ေဆာ္တဲ့သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ႐ုပ္သိမ္းေပးပါလုိ႔ပဲ ေျပာ တယ္။ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္လူႀကီးေတြကေတာ့ ဒီဥစၥာေတြဟာ အကုန္လံုးအမွန္အကန္ေတြ သက္ေသ အေထာက္အထား ေတြလည္း အကုန္ရွိတယ္။ အဲေတာ့ ဒီဟာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပန္ၿပီး႐ုပ္သိမ္းမေပးႏုိင္ဘူးလို႔ပဲ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားသည္။

ယခုကဲ့သုိ႔ ေၾကညာခ်က္ ျပန္႐ုပ္သိမ္းေပးရန္ ေခၚယူသတိေပးမႈမ်ဳိး ယခင္က မရွိခဲ့ဘူးေၾကာင္း၊ သတိေပးမႈကို ျငင္းဆန္ လိုက္သျဖင့္ ေနာင္အက်ဳိးဆက္ မည္သုိ႔ျဖစ္လာမည္ကို မေျပာႏိုင္ေသးေၾကာင္းႏွင့္ အာဏာပိုင္တို႔၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ၌ သာ မူတည္ေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီက ေျပာၾကားသည္။

စက္တင္ဘာ (၂၂) ရက္က ထုတ္ျပန္သည့္ အန္အယ္လ္ဒီ အထူးေၾကညာခ်က္၌ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အျမန္ဆံုး ေခၚယူ ဖြဲ႔စည္းေပးရန္ႏွင့္ ထိုလႊတ္ေတာ္က တပ္မေတာ္၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုုယ္စားလွယ္မ်ားပါ၀င္သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု ျပန္လည္သံုးသပ္ေရးေကာ္မတီဖြဲ႔စည္းကာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒအား ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကရန္ ေတာင္းဆိုထားသည္။

ထို႔အျပင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေရးဆြဲခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အာဏာပိုင္တုိ႔ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖင့္ တဖက္သတ္ ေရးဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၂၀၀၈ ေမလ ဆႏၵခံယူပြဲ သည္လည္း ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္၍ အက်ပ္ကိုင္ျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ လိမ္လည္ လွည့္ျဖားျခင္း၊ မေလ်ာ္ၾသဇာသံုးျခင္းတို႔ျပဳလုပ္၍ အတင္းအဓမၼ အတည္ျပဳထားသျဖင့္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုက လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္းလည္း အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ထားသည္။

ထိုေၾကညာခ်က္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကို ထိခုိက္ႏိုင္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေပၚ ျပည္သူ မ်ားက အထင္မွားအၾကည္ညိဳပ်က္ေစျခင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရႏွင့္ ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ရင္း ႏွီးမႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနမႈမ်ားကို သိကၡာက်ဆင္းေစျခင္း၊ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵမဲေပးခဲ့ၾကေသာ အမ်ားျပည္သူမ်ားအား ေစာ္ကားရာ ေရာက္ေစျခင္းတို႔ ေရးသားေဖာ္ျပထားသျဖင့္ ရဲခ်ဳပ္က ေခၚယူသတိေပး ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း ယေန႔ထုတ္ စစ္အစိုးရသတင္စာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပသည္။

ယမန္ေန႔က ရဲခ်ဳပ္က ေခၚယူေတြ႕ဆံုရာသုိ႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းသည့္ ဦးလြန္းတင္မွအပ အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွ ဗဟို အလုပ္အမႈ ေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္မ်ားျဖစ္သည့္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊ၊ အတြင္းေရးမႉး ဦးလြင္၊ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၀င္ ဦးသန္းထြန္း၊ ဦးၫြန္႔ေ၀၊ ဦးလွေဖႏွင့္ သခင္စိုးျမင့္တို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရ သည္။

၂၀၀၇ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၅) ရက္ကလည္း ရဲခ်ဳပ္ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ခင္ရီက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ (စီအာပီပီ) ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊႏွင့္ အတြင္းေရးမႉး ဦးေအးသာေအာင္တို႔ကို ေခၚယူေတြ႕ဆံုကာ သေဘာထား ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ျခင္းမျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္ စီအာပီပီသည္ တရား၀င္အဖြဲ႕အစည္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဥပေဒႏွင့္ ၿငိစြန္းေနသျဖင့္ ျပစ္ဒဏ္ (၅) ႏွစ္အထိ ခ်မွတ္ႏိုင္ေၾကာင္း သတိေပးခဲ့ဖူးသည္

Thursday, September 25, 2008

http://www.khitpyaing.org/archives/4024

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ ဗုံးေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြား၊ လူအခ်ဳိ႕ဒဏ္ရာရ

NEJ/ ၂၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈။ ။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ မဟာဗႏၶဳလပန္းၿခံအတြင္း ယေန႔နံနက္ (၁၀) နာရီ (၄၅) မိနစ္ခန္႔က ေပါက္ကြဲမႈတခုျဖစ္ပြားၿပီး အနည္းဆံုး လူ (၃) ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္ဟု မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားက ေျပာသည္။

ဗုံးေပါက္ကြဲမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး အေရးေပၚလူနာဌာနကုိ ေခတ္ၿပိဳင္က ေမးျမန္းရာ ဒဏ္ရာရသူ (၃-၄) ဦးခန္႔ ေရာက္ရွိလာသည္ဟု ေျပာသည္။ ပန္းပဲတန္းၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္းကလည္း ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္ အတြင္း၌ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ေၾကာင္းသာ အတည္ျပဳေျပာဆိုေသာ္လည္း ေပါက္ကြဲမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္ ေျပာဆိုရန္ ျငင္းဆိုသည္။ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသူရွိမရွိကိုမူ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိရေသးေပ။ ရန္ကုန္ေအပီသတင္းက လူ (၃) ဦး ဒဏ္ရာရသည္ဟု ေရးေသာ္လည္း ဒီပီေအ သတင္းဌာနကမူ လူ (၇) ဦး ဒဏ္ရာရသည္ဟု ေရးထားသည္။

ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားသည့္ေနရာသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ ဗႏၶဳလပန္းၿခံအတြင္း သံတုိင္အနီး ေပါက္ကြဲျခင္းျဖစ္သည္။ ပန္းၿခံထဲ ဝင္သူတိုင္းကို လံုၿခံဳေရးအရ စစ္ေဆးသည့္အတြက္ အျပင္ဘက္ ဘတ္စ္ကား ဂိတ္ဘက္မွ ပန္းၿခံသံတိုင္ၾကား ဗုံးပစ္သြင္းျခင္းျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားက ယူဆသည္။

ပန္းၿခံတြင္း ေပါက္ကြဲသည့္အတြက္ ပန္းၿခံထဲမွ စံုတဲြတတဲြ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသြားေၾကာင္း မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားက ေျပာသည္။ ေပါက္ကြဲမႈမွာ ထူးထူးျခားျခား အသံက်ယ္ေလာင္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံအခ်ဳိ႕က ေျပာသည္။ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္သည့္ေနရာသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ ပန္းၿခံႏွင့္ကပ္လ်က္ ဘတ္စ္ကား အမ်ားစု ရပ္ရာ မွတ္တိုင္ႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာလည္း ျဖစ္သည္။

ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားၿပီး မၾကာခင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမဘက္မွ လံုၿခံဳေရးတာဝန္ခံမ်ား ေျပးထြက္လာၿပီး အဆိုပါ ပန္းၿခံ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တားျမစ္နယ္ေျမအျဖစ္ အဝါေရာင္ စကၠဴစမ်ားျဖင့္ ကာရံလိုက္သည္။ ေနာက္ပိုင္း လံုၿခံဳေရးကား အမ်ားအျပားေရာက္လာေသာ္လည္း လမ္းကို လံုးဝ ပိတ္ဆို႔ျခင္းမလုပ္ဟု မ်က္ျမင္သက္ေသတဦးက ေျပာသည္။ ယခု ေပါက္ကဲြမႈ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ယုဇန ပလာဇာ ဘက္မွာလည္း သံဆူးႀကိဳးမ်ား ခ်ၿပီး လူမ်ားကုိ စစ္ေဆးေနေၾကာင္း ေျပာသည္။

စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္းႏွစ္ပတ္လည္ခ်ိန္ကာလ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ လံုၿခံဳေရးတိုးျမႇင့္ခ်ထားခ်ိန္၌ ယခုကဲ့သို႔ ေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆုိပါ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ တာ၀န္ွရွိေၾကာင္း မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းကမွ် ယခုအခ်ိန္ထိ ထုတ္ျပန္ျခင္းမရွိေသးေပ။

http://www.voanews.com/burmese/2008-09-24-voa7.cfm

လြတ္ေျမာက္လာသူ ေဒါက္တာေမ၀င္းျမင့္ ႏိုင္ငံေရး ဆက္လုပ္သြားမည္

24 September 2008

ဦးေအာင္လြင္ဦး - အစီအစဥ္ကုိရယူရန္ (MP3) audio clip
ဦးေအာင္လြင္ဦး - နားဆင္ရန္ (MP3) audio clip



အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြ႔ဲခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ရန္ကုန္တုိင္း မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ေဒၚေမ၀င္းျမင့္ ကုိလည္း အင္းစိန္ေထာင္ကေန ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္တာပါ။ လြတ္ၿငိမ္းသက္သာခြင့္နဲ႔ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိၿပီး အာဏာပုိင္ေတြ ဖက္က ဆုိေနေပမယ့္လည္း အသက္ (၅၉) ႏွစ္ အရြယ္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေထာင္တြင္းမွာ က်န္းမာေရး ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ ေဒၚေမ၀င္းျမင့္ ကုိယ္တုိင္ဟာဆုိရင္လည္း လြတ္ရက္ေစ့ၿပီး ထပ္ဖမ္းထားတာကုိ ခံထားရသူ တေယာက္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။


“အန္တီတုိ႔ဆုိ ရက္ေတြေက်ာ္ ေနတာပါပဲ။ အန္တီက ၇ႏွစ္ပဲ က်တာေလ။ အခု ၁၀က နဲ႔ စဲြထားတယ္။ အန္တီက နဂုိကတည္းက ေသြးတုိးရွိေတာ့ ညီလာခံ တက္ကတည္းက ပါးတျခမ္းရဲြ႕ေနပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အန္တီက ေသြးေၾကာ က်ဥ္းတဲ့ ေရာဂါျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး လက္ေမာင္း ကပ္သြားၿပီးေတာ့ လက္မေျမာက္ႏိုင္တာလည္း ျဖစ္သြားပါတယ္။”


ဒီလုိ လြတ္ရက္ေက်ာ္လြန္ ဖမ္းဆီးခံထားရသူေတြ အပါအ၀င္ တကယ္တမ္း ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔သင့္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေတြကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံက အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနေသးတယ္လုိ႔လည္း ေဒၚေမ၀င္းျမင့္ က ေျပာပါေသးတယ္။


“အခု အန္တီတုိ႔ လူနည္းစုကိုပဲ လႊတ္တာပါ။ မေန႔က ၾကားရသေလာက္ဆို အတိအက်ေတာ့ မသိပါဘူး။ ဆယ္ဂဏန္းေလာက္ပဲ ၾကားရပါတယ္။ အထဲမွာ အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္။ အင္းစိန္ ဗဟုိ အက်ဥ္းေထာင္မွာရွိတဲ့ သူေတြကိုပဲ အမ်ားႀကီးက်န္တယ္။ တျပည္လံုးမွာဆုိ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမွာပါ။ အန္တီလည္း စိတ္မေကာင္းလဲ ျဖစ္ရပါတယ္။ ကိုယ့္လိုပဲ လြတ္လာေစခ်င္ပါတယ္။ အထဲမွာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ေရာ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုေရာ အင္မတန္မွ အက်ပ္အတည္းေတြ၊ လူမႈေရး ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလူေတြအတြက္ အန္တီ အမ်ားႀကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အန္တီလုိပဲ အျမန္ဆံုး အျပင္ထြက္လာႏုိင္ပါေစလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကို ဒီမုိကေရစီ ထူေထာင္ဖုိ႔ သြားမယ္ဆုိရင္ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ညီၫြတ္ေရးပါပဲ။ အထဲမွာ ဖမ္းထားတဲ့သူအမ်ားႀကီးရွိၿပီး အျပင္မွာပဲ ရွိတဲ့သူေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံကို သြားႏုိင္မယ္လုိ႔ေတာ့ မယူဆပါဘူး။”

မေန႔တုန္းက အာဏာပုိင္ေတြ ျပန္လႊြတ္ေပးလုိက္တဲ့အထဲက ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား တဦးျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာ ေဒၚေမ၀င္းျမင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာပုိင္ေတြဖက္က သူ႔ကုိ ျပန္လႊတ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ မပတ္သက္ဖုိ႔ သတိေပးမႈေတြ ရွိခဲ့တယ္လုိ႔လည္း ေဒၚေမ၀င္းျမင့္ က ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လုိ႔ သူ႔အေနနဲ႔ကေတာ့ အစြမ္းရွိသေလာက္၊ တတ္ႏုိင္သလုိ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ ဆက္လုပ္သြားဦးမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ဆုိပါတယ္

http://www.narinjara.com/detailsbur.asp?id=1496

မန္မာနိုင္ငံကို ကမၻာ့ ဒုတိယ အဆိုးဝါးဆံုး လာဘ္စားမႈႏိုင္ငံ အျဖစ္ သတ္မွတ္

9/25/2008

သွ်င္ထြီးခိုင္(နိရဥၥရာ) ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၈၀ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယအဆိုးဝါးဆံုး အဂတိလိုက္စားေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရေၾကာင္း ႏုိင္ငံတကာ အဂတိလိုက္စားမႈ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေရး အဖြဲ႕၏ စစ္တမ္း အရသိရွိရသည္။

ကမၻာေပၚတြင္ အဂတိလိုက္စားမႈ အဆိုး၀ါးဆံုး နိုင္ငံမွာ ဆိုမာလီယာနိုင္ငံျဖစ္ျပီး ဒုတိယ အဂတိလိုက္စားမႈ အဆိုး၀ါးဆံုးနိုင္ငံမွာ ျမန္မာႏွင့္ အီရတ္နိုင္ငံတို႕ ျဖစ္သည္။

အဂတိလိုက္စားမႈ စစ္တမ္းမွ ေဖာ္ျပခ်က္အရ ဆုိးမားလီယား ႏုိင္ငံမွာ ၁- အမွတ္ျဖင့္ ကမၻာ့ အဂတိလိုက္စားမႈ အဆိုးဝါးဆံုးေနရာယူထားၿပီး ျမန္မာႏွင့္ အီရတ္ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ၁ ဒႆမ ၃-မွတ္ျဖင့္ ကမၻာ့ အဂတိလိုက္စားမႈ ဒုတိယ အဆိုးဝါးဆံုး ေနရာတြင္ရွိေၾကာင္း စစ္တမ္းမွ ေဖာ္ျပ သည္။

အဆိုပါ စစ္တမ္း ေကာက္ယူခ်က္မ်ားကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံအလိုက္ ေလ့လာသူမ်ားမွ အကဲျဖတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး အဂတိ္လိုက္စားမႈ အဆိုးဝါးဆံုးအျဖစ္ (၀)- အမွတ္မွ အဂတိလိုက္စားမႈ အနည္းဆံုးအျဖစ္ ၁၀- အမွတ္ထိ ႏိုင္ငံမ်ားကို အဆင့္လိုက္ ခြဲျခား သတ္မွတ္ထားသည္။

အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေဆးရံုေဆးခန္းမ်ားမွစၿပီး ေသာက္ေရ သံုးေရ ရရွိေရးအတြက္ လာဒ္ထုိးရျပီး ထိုအဆင့္္မွျပီး ေသေရးရွင္ေရးအေျခအေနထိ လာဒ္စားမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေတြ႕ရွိရေၾကာင္း အဂတိလိုက္စားမႈ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာေရးအဖြဲ႕ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာ ခ်က္တြင္ ေဖၚျပသည္။

အဂတိ လိုက္စားမႈ စစ္တမ္းအရ အဂတိလိုက္စားမႈ အနည္းဆံုးႏွင့္ အသန္႕ရွင္းဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားမွာ အမွတ္ ၉ ဒသမ ၃ မွတ္ျဖင့္ ဒိန္းမတ္၊ ဆြီဒင္ႏွင့္ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံမ်ား ကို မွတ္တမ္းတင္ေဖာ္ျပထားသည္။

ဒုတိယ လာဘ္စားမႈ အနည္းဆံုးႏိုင္ငံမွာ စင္ကာပူႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီး တတိယ အဂတိလိုက္စားမႈ အကင္းရွင္းဆံုးႏုိင္ငံမ်ားမွာ ဖင္လန္ႏုိင္ငံႏွင့္ ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဂတိလိုက္စားမႈ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးအဖြဲ႕မွ ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ေအာက္ေျခသိမ္း ၀န္ထမ္းမွအစ နိုိင္ငံေတာ္ အၾကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊထိ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူ အဂတိလိုက္စားမႈ ရွိေနသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႕ ဒုတိယ အဆိုး၀ါးဆံုး နိုင္ငံ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊသည္ သူ႕သမီး သႏၱာေရႊ မဂၤလာေဆာင္ကို ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၂ သန္း အကုန္အက်ခံျပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး သူ၏ ၾသဇာ အရွိန္အ၀ါကို အသံုးျပဳျပီး လက္ဖြဲ႕ပစၥည္း ေဒၚလာ သန္း ၅၀ ရရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းက ကမၻာေပၚတြင္အၾကီးမားဆံုး အဂတိလိုက္စားမႈအျဖစ္ နိုင္ငံတကာက ယံုၾကည္ထား သည္။

သာမန္မိဘနွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာျပီး အစုိးရ ၀န္ထမ္း တဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊ အေနျဖင့္ ထိုမွ် မ်ားျပားေသာ ေငြေၾကး ပမာဏကို သမီး တဦး၏ မဂၤလာေဆာင္အတြက္ အသံုးျပဳခဲ့သျဖင့္ ထိုေငြမ်ားမွာ အဂတိလိုက္စားမႈမွ ရရွိေသာေငြမ်ားမွ အပ တျခား မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေလ့လာသူမ်ားက ယံုၾကည္ထားၾကသည္။

Wednesday, September 24, 2008

http://www.mizzimaburmese.com/interview/1733-2008-09-24-13-32-40.html

သံမဏိလူသားႏွင့္ စကားစျမည္ (ဦးဝင္းတင္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး) Print E-mail
ဖနိဒါ
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 24 2008 19:44 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္


ေထာင္အဝတ္အစား ဝတ္လွ်က္ႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ျပီး မၾကာမၾကာ ဝတ္ဆင္လိုသူ။ စစ္အစိုးရက ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ တုပ္ေႏွာင္ ကတိခံဝန္ခ်က္ကို လက္မွတ္ မထိုးလိုသူ၊ သက္ရြယ္ၾကီး နာမက်န္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေထာင္က ထြက္လာရသည္ ဆိုျခင္းကို မလိုလားဘဲ လြတ္သင့္လို႔ လြတ္လာရျခင္း အျဖစ္သာ လိုလားခဲ့သည့္သူ။ ႏုိင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက အျငိဳးထား ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ ေထာင္တြင္းအက်ဥ္းခ်ထားခံသူ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးဝင္းတင္၏ သတင္းစာနယ္ဇင္းအေပၚ အျမင္တစိတ္တေဒသ၊ ပုဂၢလိက ခံစားခ်က္တခ်ဳိ့ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္တို႔ကို မဇၩိမသတင္းေထာက္ ဖနိဒါက တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ေမးျမန္းထားသည္။

ဘဘ ေနေကာင္းရဲ့လား။

က်န္းက်န္းမာမာ ရွိပါတယ္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္လည္း က်န္းမာတယ္လုိ႔ ထင္ေနတုန္းဘဲ၊ အသက္ၾကီးေတာ့ဆိုေတာ့ နည္းနည္းကေတာ့ ယုိင္လာျပီေပါ့၊ ခြဲထားတာကေတာ့ တခါတခါ နာက်င္တာေတာ့ ရွိတယ္။ ေထာင္ထဲက ဆရာဝန္က မ်က္လံုး ခြဲရမယ္ ေျပာတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေထာင္ထဲမွာတုနု္းက အုိ နာ က်ဳိး ကန္း စီမံခ်က္တဲ့။ အသက္ၾကီးျခင္း အေၾကာင္းျပျပီးေတာ့ လႊတ္မယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ မခြဲဘူး ေျပာလုိက္တယ္၊ ျငင္းလုိက္တယ္၊ ခုေတာ့ အျပင္ေရာက္လာေတာ့ ခြဲစိတ္ရမယ္။

ခုလုိ လြတ္ေပးတာကုိေရာ ဘဘ ဘယ္လုိျမင္လဲ။


ခုလြတ္လာတာကုိ ဘယ္လုိျမင္လဲ ဆုိတဲ့အခါၾကေတာ့ ဘဘက လြတ္ကို လြတ္ရမဲ့ဟာ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သူတုိ႔ကုိ က်ေနာ္တုိ႔က ျပန္တရားစြဲလုိ႔ေတာင္ ရတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘဘက ႏွစ္ ၂ဝ က်တာကုိး၊ ေထာင္မွာ ဥပေဒစည္းကမ္း အတုိင္းဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလး ငါးႏွစ္ကေန ၁၆ ႏွစ္မွ လြတ္ရမွာ အခု ျပန္ထည့္ထားတဲ့အတြက္ မေန႔က လက္မခံဘူး၊ သူတုိ႔ကို ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္တဲ့ ေထာင္အဝတ္အစားနဲ႔ ထြက္လာတယ္။

ဘဘကုိလြတ္တာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ လႊတ္ေပးရမဲ့ အခ်ိန္မွာ မလြတ္ေပးဘဲထားတဲ့ လူတေယာက္ကို သူတုိ႔အခု ဝါဒျဖန္႔တဲ့ စီမံခ်က္ (၄ဝ၁) လြတ္တာ ဘဘက အဲအတုိင္း မထြက္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒါကုိ ဘဘက လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ တႏွစ္ကို ေလ်ာ့ရက္ ၃ လ ေလာက္ရတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတယ္၊ ၂ဝ ႏွစ္ဆုိရင္ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဆုိရင္ လြတ္ျပီ။ ခု ဘဘေနခဲ့တာ ၁၉ႏွစ္ နဲ႔ ၃လ ေနခဲ့ရတယ္၊ အဲဒါ လြတ္ခ်ိန္တန္လုိ႔ လြတ္ေပးတာ ဟုတ္တယ္၊ ႐ုိး႐ုိးတန္းတန္း မလြတ္ဘဲနဲ႔ သူတုိ႔ စီမံခ်က္ထဲမွ ထည့္တယ္၊ ဘဘ လက္မခံလုိ႔ မေန႔က ေတာ္ေတာ္လည္း ျငင္းခံုခဲ႔တာပဲ။

ဘဘက ေလ်ာ့စရာ မလုိေတာ့ဘူး၊ သူတုိ႔ထဲမွာ ပုိေတာင္ ေနေနတာ မထြက္ဘူးေပါ့၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား တဦးအေနနဲ႔ပဲ ထြက္မယ္၊ ဘဘတုိ႔ ေတာင္းဆုိခ်က္က ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုး လြတ္ေပးေရး၊ လြတ္ေတာ္ေခၚေရး၊ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး ဒီေတာင္းဆုိခ်က္ပဲ၊ တစ္က ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေပးေရးမွာ အက်ဳံးဝင္တယ္၊ ျပစ္ဒဏ္ ေလ်ာ့ေပါ့ဆုိရင္ မထြက္ဘူး လုပ္တာ၊ က်ဳပ္ ဘာပစၥည္းမွ မယူဘူး၊ အဲဒီအတုိင္း မလြတ္ေပးဘူးဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေထာင္ကေန မထြက္ဘူးဆုိတာ ျပမယ္။ အက်ႌအျပာဝတ္ကုိ မနက္ ၆ နာရီကေန ညေန ၄ နာရီထိ ေရမခ်ဳိး၊ ထမင္းမစားရဘူး၊ ဒီမနက္ေတာ့ ေလ်ာ္ထားတယ္။ မၾကာမၾကာ ဝတ္ရမယ္။

သတင္းစာနယ္ဇင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ဘဘ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိျမင္လဲ။

စာနယ္ဇင္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ စာနယ္ဇင္းေတြရဲ့ အလုပ္ဆုိတာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ဆုိတာက ငယ္ရြယ္တဲ့အခ်ိန္ လုပ္ရတာ၊ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးျပီး လုပ္ရတယ္၊ အာ႐ုံအမ်ားၾကီး စုိက္ရတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘဘက ၁၉ ႏွစ္ ကတည္းကေန လုပ္ခဲ့တာ၊ ဘဘတုိ႔တုန္းက တရက္ကုိ ၁၅ နာရီ အထက္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္။ တခါတေလဆုိ မနက္ ၇ နာရီကေန ည ၁၂ နာရီထိ လုပ္ရတယ္၊ အခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ သမီးေမးတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ဘဘ professional နဲ႔ ဘဘငယ္ငယ္ကတည္းက လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ သတင္းစာပဲ အားသန္တုန္းပဲ၊ အသက္ကၾကီးလာေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္ေလ၊ ၾကံဳရင္ေတာ့ ေဆာင္းပါးေလး ဘာေလး ေရးတာေလးေတာ့ ရွိမွာပါ။ ဘဘတုိ႔ ေခတ္ကုန္ျပီလုိ႔ ထင္တယ္။ သမီးတုိ႔ ဆက္လုပ္ၾကတာကုိ အားေပးပါတယ္။

ေထာင္ထဲမွာ ေနတုန္း၊ အျပင္က အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာေတြ ၾကားရလဲ။

ဘဘကုိ ၁၉ ႏွစ္ ၃ လလံုး တေယာက္တည္း ပိတ္ထားတာ၊ တခ်ိန္လံုး Solitary confinement (တိုက္ပိတ္ထားျခင္း) ထဲမွာ ထည့္ထားေတာ့ တခါတေလ အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ခုိးေတြ႔၊ တခါတေလ အက်ဥ္းသားေတြက ဘဘကုိ အခန္းေရွ့ လာျပီးေတာ့ လာခုိးေတြ႔ စကားေလး ဘာလည္းေျပာ၊ အဲသေလာက္ပဲ ရွိတာ၊ တမိနစ္ ႏွစ္မိနစ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ဘဘက သူတို႔ကုိ မေၾကာက္ဘူး၊ သူတုိ႔လဲ ဂ႐ုမထားဘူး။ ဘဘအိမ္ကေန လာျပီးေတာ့ ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႔ရတဲ့ သူေတြကုိ ဘဘက သတင္းေမးတယ္။ သေဘာထား၊ ႏုိင္ငံေရးေတြကို ေမးတာပဲ။ ေထာင္ဝင္စာမွာ ေျပာလုိ႔ ရသေလာက္ပဲ ဘဘသိခဲ့တယ္၊ ေနာက္ပုိင္းမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ အစိုးရ သတင္းစာေတြ၊ တႏွစ္ေလာက္က စျပီးေတာ့ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ရေတာ့ နညး္နည္းေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန သိလာတယ္။

ဆႏၵခံယူပြဲကိစၥေတြေတာ့ ၾကားရတယ္၊ ဒီ Constitution (ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ) နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ သမီးတို႔ အရြယ္က ၾကံဳရအုံးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘဘတုိ႔က ၾကံဳခဲ့ဘူးတာ ႏွစ္ခါရွိျပီ။ ၁၉၇၄ တုန္းကလဲ တခါလုပ္ခဲ့ဖူးျပီ။ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခဲ့တာပဲ၊ မဆန္းပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ စစ္တပ္တုိ႔ ဆႏၵခံယူပြဲက လြတ္လပ္တဲ့ သေဘာထားေတြ ေတြ႔ျမင္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ခုိင္းတာ သူတုိ႔ ခ်ေပးတာပဲ လုပ္ရမယ္။ ဘဘတုိ႔က သူတုိ႔ ပထမ ပံု႑န္အရ အရ ဘဘတုိ႔ လက္မခံႏုိင္ဘူး။ ဒုတိယ အခ်က္အနနဲ႔ အႏွစ္သာရအပိုင္း အရဆုိတာလည္း လက္မခံဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔ လက္မခံလဲ ဆုိေတာ့ ဆႏၵခံယူပြဲ ဆုိတာဟာ တပ္မေတာ္ကေနျပီးေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ ဦးေဆာင္မႈက႑ ပါမယ္ ဆုိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ယႏၲရားၾကီးရဲ့ တုိင္းျပည္ေပၚမွာ ဖိစီးမႈ လြမ္းမုိးမႈ အဲဒါကုိ လက္မခံတဲ့အတြက္ ဒီဆႏၵခံယူပြဲကုိ လက္မခံဘူး။

ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတုန္း ဘဘရဲ့ ထူးျခားတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကုိ ေျပာျပပါ။


အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ သိပ္မရွိဘူး၊ ခုနကေျပာသလုိ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ ၂ဝ ေလာက္ထိ (Solitary confinement) ထဲ့ထားတာ၊ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့ေနာက္မွ တေန႔ကုိ ၂ နာရီ ၃ နာရီ ေလာက္ဘဲ ဖြင့္ေပးတယ္၊ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ပိတ္ထားတယ္။ တေန့ ေနဝင္တာ ေနထြက္တာ လာေပးတဲ့ ထမင္းကုိ စားလုိက္၊ အိပ္လုိက္ပဲဆုိေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မရွိဘူး၊ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ စာအုပ္ေတြ ေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီေလာက္ပဲ ရွိတယ္။

အခုလုိ ဘဘထြက္လာတဲ့အခါမွာ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲသြားတယ္လုိ႔ ခံစားရလဲ။

အေျပာငး္အလဲေတြကေတာ့ အေတာ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ အလြန့္ကို ေျပာင္းလဲသြားတယ္လုိ႔ ခံစားရတယ္။ တခ်ဳိ႔ဆုိ ဘဘနားမလည္ဘူး၊ လုိက္ကို မလုိက္ႏုိင္ဘူး၊ မသိဘူး၊ တျခား မေျပာနဲ့ သမီးနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ တယ္လီဖုန္းကို ဘဘတုိ႔က အရင္တုန္းက မျမင္ဖူးဘူး။ ဘဘ ေထာင္ထဲဝင္တဲ့အခ်ိန္ ဒီ မုိဘုိင္းလ္ဖုန္းေတြ မေပၚေသးဘူးကုိး။ ႏုိင္ငံျခားကေန ဖုန္းဆက္တယ္ဆုိတာ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ရန္ကုန္ထဲမွာေတာင္မွ ကန္ေတာ့ပါ လိပ္ေခါင္း ထြက္ေအာင္ေခၚျပီး လုပ္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ ဒီလုိ Technology (နည္းပညာ) ေတြ၊ ပစၥည္းေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ တုိက္တာ အေဆာက္အအံုေတြ၊ အရမ္းကုိ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ တခါ လူေတြရဲ့ ဆင္းရဲတယ္ ေခၚမလား၊ ခ်မ္းသားတယ္ ေခၚမလား၊ ဝတ္စားဆင္ယင္တာေတြ၊ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ႐ုံးကန္ရမႈေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ မေျပာင္းလဲတာက ဘဘတုိ႔ ဝင္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲဘဲ စစ္အစုိးရဆုိတဲ့ စစ္အာဏာ ယႏၱရားၾကီးက တုိင္းျပည္ေပၚမွာ လြမ္းမုိးျပီးေတာ့ သူတုိ႔ ျခယ္လွယ္တာ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ၊ ခ်ေပးတာကုိပဲ ခုိင္းေစေနတာေတြကုိပဲ လုိက္လုပ္ေနရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ဘဘတုိ႔က ျမန္မာျပည္ၾကီးဟာ ေထာင္က်ျပီးလုိ႔ ခံစားခဲ့တာ၊ ေနာက္က်ေတာ့ ကုိယ္ကုိတုိင္ ေထာင္က်သြားတာပဲ၊ နွစ္ ၂ဝ ေလာက္ ေထာင္က်ျပီး ထြက္လာတဲ့ အခါၾကေတာ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးဟာ ဒီအတုိင္းပဲ စစ္အာဏာ ယႏၱယားၾကီးက ဒီအတုိင္း လြမ္းမုိးေနတုန္းပဲ၊ ဘာမွ မထူးဘူး၊ ၈၈ မတုိင္ခင္၊ ၈၈ ျပီးေတာ့ ဒီအတုိင္းပဲ ခုထိ မေျပာင္းလဲဘူး။ မထူးဘူးလုိ႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျပာလုိ႔ရမယ္။

ေရွ့ဆက္ျပီး ျဖစ္လာမယ့္ ႏုိင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္ အေနအထားကိုေကာ ဘယ္လိုသံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္ထားပါသလဲ။

ဘဘက ႏုိင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္နဲ့ ပတ္သက္ျပီး မ်ားမ်ား ေျပာစရာမရွိဘူး၊ သမီးတုိ႔ သိမွာပဲ သတင္းစာသမားပဲ သတင္းစာေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့တာ၊ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီမွာက ၉ လပဲ လုပ္ခဲ့တာပါ၊ ဘဘက ႏုိင္ငံေရး လုပ္တတ္ခါစပဲ ရွိတာ၊ ခုေထာင္က်တာ ၁၉ ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားေတာ့၊ သိပ္နားမလည္တာလဲ ပါမယ္ေပါ့၊ သုိ႔ေသာ္ ဘဘက ေျပာခ်င္လဲ ဆုိေတာ့ ဘဘလုပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္၊ ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီတေလွ်ာက္လံုးမွာ တုိင္းျပည္ဟာ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီေပါ့၊ စစ္တပ္က ေပးတဲ့ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး၊ ယူနီေဖာင္း ဝတ္ထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး။ ဘီလူးေခါင္း ေဆာင္းထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး။ လူသားမ်က္ႏွာ ေဆာင္းထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီအတြက္ လုပ္ေနတာ၊ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ လုပ္ရမွာပဲ၊ ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ အတုိင္းအတာ တခုရတဲ့အထိ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီရဖုိ႔ ထြန္းကားေရးအတြက္ လုပ္တတ္တေလာက္၊ လုပ္စြမ္းတေလာက္ လုပ္သြားရမွာပဲ။

အခုလုိ ေထာင္ကေန ထြက္လာတာနဲ႔ ဘယ္လုိ ခံစားမိလဲ။

သိပ္ခံစားမိတာေတာ့ မရွိဘူး၊ ဒီလုိေျပာရမယ္ ထင္တယ္၊ အတုိဆံုးနဲ႔ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ေထာင္ထဲမွာ လူေတြ အမ်ားၾကီး ေသခဲ့တယ္။ အန္အယ္ဒီေတြ။ ဦးေသာက၊ ဦးခင္ေမာင္ဝင္းတုိ႔၊ လူငယ္ေက်ာင္းသား ေမာင္ေမာင္ေလး၊ အမ်ားၾကီး ေသခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေထာင္ထဲက ဒဏ္နဲ႔ အျပင္မွာ ဦးေက်ာ္မင္း၊ ရဲေဘာ္ ဦးတင္ေရႊတုိ႔ ေသခဲ့တယ္။ အလားတူပဲ အျခားအဖြဲ႔မွ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္တုိ႔ ဒီလုိလူေတြ ေသခဲ့တယ္၊ လူေတြ အကုန္လံုးက ဘဝေတြ ပ်က္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒုကၡေတြ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအေရးေတာ္ပံုအတြက္ အမ်ားၾကီး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ခုထိ ဆက္ျပီးခံေနရတယ္။ ဥပမာ မင္းကုိႏုိင္၊ ကုိဇာဂနာတုိ႔ အထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ ဘဘနဲ႔ေတာင္ မေတြ႔ခဲ့ရဘူး။ အဲေတာ့ အဲဒီလုိ ေသခဲ့တဲ့လူေတြ၊ အနစ္နာ ခံခဲ့ရတဲ့ သူေတြ အခုထက္ထိ ဆက္ျပီး တုိက္ပြဲ ဝင္ေနတယ္။ ဒီလူေတြ အားလံုးကုိ ဘဘ ထြက္လာတဲ့ အခါၾကေတာ့ ဒီလူေတြကို ေထာင္ထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဘဘ သေဘာမထားဘူး၊ ဘဘနဲ႔ တပါတည္း ကုိယ့္ရဲေဘာ္ေတြပဲ မပါလာႏုိင္လုိ႔သာ သူတုိ႔လုိဘဲ ဘဘ ခံစားေနရတယ္လုိ႔ အဲလုိပဲ ဘဘခံစားရတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေရာ ေတြ႔ခ်င္တာ မျဖစ္ဘူးလား။

အဲဒါကေတာ့ သမီးတုိ႔က အစိုးရကုိ ေဒၚစုကို အျမန္လြတ္ေပးပါ ေျပာမွ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေဒၚစုက ေထာင္မလြတ္ေသးဘူးဆုိေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ေတြ႔ဆံုရမွာေပါ၊ ေတြ႔တဲ့အခါ ႏွစ္ပုိင္းရွိမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ေတြ႔ရမယ္။ ပုဂိုလ္ေရးရအရ ေတြ႔ရမယ္၊ ဒီေလာက္ အနစ္နာခံတဲ့လူ၊ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကုိ ဂါရဝ ျပဳရမွာပဲ။ ဒီပံုစံ ႏွစ္ခုနဲ့ေတာ့ ေတြ႔ရမွာပဲ။

ျပည္တြင္းနဲ့ ျပည္ပေတြမွာေရာ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ဘယ္လုိ ျမင္ပါသလဲ။ တျခား ႏုိင္ငံေတြနဲ့ ဘယ္လုိ ကြာဟမႈရွိလဲ။

ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ ခုထိပဲ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ာနယ္မွာ ေဆာင္းပါးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ဒါေတြက စာရြက္ အျဖဴေပၚမွာ အနက္တင္ခြင့္ ရတာပဲရွိတယ္၊ လြတ္လပ္မႈ မရွိေသးဘူး။ စာေရးဆရာေတြကို ေမးလုိက္ရင္လည္း မရိွဘူးလုိ႔ ေျပာမွာပဲ။

ကြာဟမႈကေတာ့ ရွိပါတယ္၊ အခုမွ ေတြ႔ရသေလာက္ အျခားမေျပာနဲ႔ ကေမၻာဒီးယား ႏုိင္ငံမွာေတာင္ ကုိယ္ပုိင္ အဂၤလိပ္ သတင္းစာေတြ ထုတ္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက အစုိးရသတင္းစာ တေစာင္ပဲ ထြက္တယ္၊ အာဖရိကန္၊ ေတာင္အေမရိက၊ ဥေရာပေတာ့ မေျပာနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေရးခြင့္ရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္က အႏွိမ့္ဆံုးအဆင့္ ေရာက္ေနတယ္။ လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ လူေတြကုိ မစာနာလုိ႔ မေလးစားလုိ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ေရးထားတာ ရီစရာ ေကာင္းေနတယ္။ သူတုိ႔လည္း ေပးတာလုပ္၊ အယ္ဒီတာက ဗမာစာ အေရးအသားေတာင္ မမွန္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘဘျမင္တာကေတာ့ ကုိယ္လည္း ဒီထဲေရာက္ခဲ့ဖူးတာပဲ၊ သူတုိ႔ခုိင္းတာ လုပ္ခဲ့တာပဲ၊ သူတုိ႔က မ်က္ႏွာဖံုး ထည့္ပါဆုိရင္ ဘဘက ေနာက္မွာ ထည့္တာတုိ႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ ့အႏွပ္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ တစ္ ပံုသ႑ာန္အရ ေတာ္ေတာ္လည္း ခၽြတ္ေခ်ာ္ပါတယ္။ ႏွစ္ အေၾကာင္းအရာကလည္း ရယ္စရာလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တတိယအေနနဲ႔ ႐ုံးကန္မႈ ေလ်ာ့ပါး၊ အားနည္းေနပါတယ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

မီဒီယာသမားေတြနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ၾကိဳးပမ္းေနသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။

ေျပာစရာေတာ့ မီဒီယာအတြက္ ေျပာပုိင္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘဘ အသက္အရြယ္က လူငယ္ေတြ လုပ္ႏုိင္သေလာက္ ကုိယ္က မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လူငယ္ေတြ ျမင္သလုိလည္း မျမင္တာကုိ ပါတဲ့အခါၾကေတာ့၊ ေကာင္းတယ္ ဆုိးတယ္ မေျပာလုိေတာ့ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ေျပာခ်င္တာတခုက မီဒီယာဆုိတာ တုိင္းျပည္တခုရဲ့ မရွိမျဖစ္တဲ့ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ျမန္မာသမုိင္း တခုလံုးရဲ့ အသက္ေသြးေၾကာတခုပဲ ၊ ဂ်ာနယ္တုိ႔ မဂၢဇင္းတုိ႔ဆုိတာက တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးပါတယ္။ ဒါေတြ ေရးျပီဆုိရင္ စိတ္"ါတ္ပုိင္း ဆုိင္ရာ၊ က်င့္ဝတ္ပုိင္း ဆုိင္ရာ၊ အတတ္ပညာပုိင္း ဆုိင္ရာလည္း တာဝန္ အလြန္ၾကီးပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ တတ္ႏုိင္တမွ် ႐ုန္းကန္ပါ၊ လႈပ္ရွားပါ အဲဒီလုိပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီ လုပ္ရွားေနသူေတြကုိလည္း ဘဘက ႏုိင္ငံေရးအရ ပါတီမွာ ၉ လ ပဲ ေနရတာပါ။ အေတြအၾကံုရင့္တဲ့လူေတြ ထက္စာရင္ ႏုပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာ တခုက က်ေနာ္တုိ႔ ဒီအခ်ိန္ဟာ စစ္အာဏာရွင္ ယႏၱရားၾကီးဟာ လမ္းၾကိတ္သလုိ ဆက္ျပီး ၾကိတ္ေနတုန္းပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အားလံုး တတ္ႏုိင္သမွ် ညွိႏုိင္လုိ႔ရတဲ့ သူေတြ ညွိႏႈိင္းျပီး တူတာေတြ တြဲလုပ္၊ မတူတာတြ ခြဲလုပ္ျပီးေတာ့ လုပ္၊ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ လက္တြဲျပီးေတာ့ ဒီမုိကေရစီရဖုိ႔အတြက္ ဦးတည္ျပီးေတာ့ လုပ္သြားၾကပါလုိ႔ ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္

Tuesday, September 23, 2008

http://www.mizzimaburmese.com/news/inside-burma/1727-2008-09-23-06-33-36.html

ေထာင္တြင္း ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေနခဲ့ရသူ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦး၀င္းတင္ လြတ္ေျမာက္ျပီ Print E-mail
ဇာနည္
အဂၤါေန႔၊ စက္တင္ဘာလ 23 2008 12:49 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္



ခ်င္းမုိင္။ ။ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေနခဲ့ရျပီးေနာက္ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦး၀င္းတင္သည္ ယေန႔ အဂၤါေန႔ ညေနတြင္ လြတ္ေျမာက္လာျပီ ျဖစ္သည္။

စစ္အစိုးရ၏ အဓိက အျငိဳးထားျခင္း ခံခဲ့ရသည့္ အသက္ ၇၈ ႏွစ္အရြယ္ ဦး၀င္းတင္သည္ ယေန႔ လႊတ္ေပးေသာ အက်ဥ္းသား ၉၀၀၂ ေယာက္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဦး၀င္းတင္သည္ ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ မိတ္ေဆြရင္းျဖစ္သူ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္၏ ေနအိမ္သို႔ သြားေရာက္ေနထိုင္လွ်က္ ရွိသည္။

ညေန ၄ နာရီတြင္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာျပီးေနာက္ ဦးဝင္းတင္က "က်ေနာ္က ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးပဲ ဆက္လုပ္မွာပဲ၊ အဲဒီကိစၥကို အရွံးေပးဖို ဖိအားေပးတဲ့ ပုဒ္မ ၄၀၁ ကို လံုးဝ လက္မွတ္မထုိးခဲ့ဘူး။ ဒီေန႔ကစျပီးေတာ့ အမ်ဳီးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ကို ဆက္လက္ ေထာက္ခံသြားမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္အသက္ ၈၀ ျပည္ေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပ္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။" ဟု စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကို ေျပာၾကားသည္။

"တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္း ေပၚေပါက္လာတဲ့အထိ က်ေနာ္ ဆက္လက္ၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္သြားမယ္" ဟု က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနသည့္ ဦး၀င္းတင္က ႐ိုက္တာ သတင္းဌာနကို ေျပာၾကားသည္။

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္မ်ားျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ၾကီး ၀င္းထိန္၊ မရမ္းကုန္းျမိဳ့နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေဒါက္တာ ေမ၀င္းျမင့္၊ စမ္းေခ်ာင္းလႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ေတာင္ငူလႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးေအာင္စိုးျမင့္၊ သပိတ္က်င္းျမဳိ့နယ္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ ဦးေအးသိန္း တုိ႔လည္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာျပီ ျဖစ္သည္။

အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျပန္ၾကားေရး အဖြဲ႕၀င္ ဦးသိန္းညြန္႔က "သူတုိ႔ လြတ္လာျပီဆုိေတာ့ က်ေနာ္ အရမ္း ဝမ္းသာပါတယ္။ ဘာဘဲ ေျပာေျပာဗ်ာ၊ အမ်ဳိးသာ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေကာင္းတဲ့ဟာ ျဖစ္ပါေစဗ်ာ" ဟု မဇၩိမကို ေျပာသည္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရက ၾကီးမႉးျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆိုင္ျပီး အက်ဥ္းသား ၉၀၀၂ ေယာက္ကို လႊတ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု အစိုးရအာေဘာ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

"မိမိအက်ိဳး၊ ေဒသ အက်ိဳးႏွင့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း က်င္းပမည့္ တရားမွ်တမႈရွိေသာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္လည္း အမ်ားျပည္သူတို႔ႏွင့္ အတူ ႏိုင္ငံေတာ္ အက်ိဳးကို ထမ္းရြက္သြားႏိုင္ရန္ အတြက္လည္းေကာင္း အက်ဥ္းသား ၉၀၀၂ ဦးအား ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနရျခင္းကို ရပ္စဲေပးလိုက္ျပီး သက္ဆိုင္ရာ အက်ဥ္းစခန္း အသီးသီးမွ ျပန္လည္ ေစလႊတ္လိုက္သည္" ဟု ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတြင္ ေရးသားထားသည္။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ရွိသည္ဟူ၍ မည္သည့္အခါကမွ ၀န္ခံခဲ့ဖူးျခင္းမရွိေသာ စစ္အစိုးရက ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားေရးအတြက္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေသာၾကာင့္ ဖမ္းဆီးခဲ့သူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေျပာဆိုထားျခင္း မရွိေပ။

နီးစပ္ရာမွတဆင့္ လြတ္ေကာင္း လြတ္လိမ့္မည္ သတင္းၾကားကာ ဦး၀င္းတင္၏ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ သူ႔ကို ေလးစားခ်စ္ခင္သူမ်ားက အင္းစိန္ေထာင္ေရွ့တြင္ ၾကိဳတင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ၾကသလို နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ အင္းစိန္ေထာင္မွ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈျဖင့္ က်ခံခဲ့ရေသာ အက်ဥ္းသား ရာေပါင္းမ်ားစြာ လႊတ္ေပး၍ လာေရာက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနခဲ့သည္။

ေစာင့္ေနၾကရင္းႏွင့္ ေထာင္ဗူး၀မွ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလင့္စြာ ထြက္မလာႏုိင္ေသးသည့္အတြက္ သတင္းစာဆရာၾကီး၏ မိတ္ေဆြမ်ားမွာ ယခင္တေခါက္ကဲ့သို႔ ျပန္လည္ ျဖစ္မည္ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ၾကျပီး ဦး၀င္းတင္ကို ျမင္ေတြ႔ၾကမွသာ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ၾကသည္ဟု မဇၩိမကို ျပန္လည္ ေျပာျပၾကသည္။

အေရွ႔ေတာင္အာရွ စာနယ္ဇင္း သမဂၢမွ အလုပ္အမႈေဆာင္ အရာရွိ ေရာ္ဘီ အလမ္ေပက "အေရွ႕ေတာင္ အာရွ တလႊား၊ အာရွနဲ႔ ကမၻာ တ၀ွမ္းလံုးက သတင္းသမားေတြ အားလံုးဟာ ဦး၀င္းတင္ လြတ္လာလို႔ သိပ္၀မ္းေျမာက္ၾကမွာပါ။ အကယ္လို႔သာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ကတည္းက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ ျပယုဒ္တခုကို ျပပါဆိုရင္ ဦး၀င္းတင္ကုိ ျပရမွာပဲ။ အရင္က သူ႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ မပ်က္မယြင္း ၾကိဳးပမ္းေနတဲ့ စိတ္ကို သိရေတာ့ အေတာ္ေလး ခံစားရပါတယ္။ သူကေတာ့ ဒီေဒသရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ ေျပာဆိုခြင့္ရဖို႔္ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚလာဖုိ႔ အတြက္ အေရးပါတဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား တရပ္အျဖစ္ တည္ရွိေနမွာပါပဲ" ဟု ေျပာသည္။

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ကနဦးတည္ေထာင္ရာတြင္ တဦးအပါအ၀င္ျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္ကို စစ္အစိုးရက ပါတီ၀င္တဦး တရားမ၀င္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာသို႔ တိုင္ၾကားျခင္းမရွိဟု ဆိုကာ ထိန္ခ်န္မႈျဖင့္ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခဲ့သည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစိုးရက ဦး၀င္းတင္သည္ လူထုကို အစုိးရႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေအာင္လုပ္သူ ေေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အဓိက အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ဟု စြပ္စြဲ ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ေထာင္က်ေနစဥ္အတြင္း ႏိုင္ငံေရး ဆန္႔က်င္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္တိုးခံရသလို ျပစ္ဒဏ္ရက္ေစ့ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရ၏ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ စြဲခ်က္တင္ကာ သက္တမ္းရွည္ေစျခင္းျဖင့္ ေထာင္က် သက္တမ္း အၾကာဆံုး ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္လာခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရကို အရႈံးမေပးစတမ္း ၾကံ့ၾကံ့ခံ၍ ယံုၾကည္ခ်က္ကို စြဲကိုင္သူအျဖစ္ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားအၾကားႏွင့္ အာဏာပိုင္ အခ်ဳိ့ကပါ ေလးစားခံရသူလည္း ျဖစ္သည္။

အသက္ ၁၃ ႏွစ္မွ စတင္၍ သတင္းစာေလာကသို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ေသာ ဦး၀င္းတင္သည္ ေထာင္တြင္း ရွိေနခ်ိန္တြင္လည္း ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာေရး စာတမ္းမ်ား၊ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊ ေထာင္တြင္း လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို တင္ျပေသာ စာတမ္းမ်ား စသည္တို႔ကို ေရးသားခဲ့သည္။

ဦး၀င္းတင္သည္ UNESCO မွ ခ်ီးျမင့္ေသာ Guillermo Cano ကမၻာ့စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ေရးဆု (Guillermo Cano World Press Freedom Prize), ကမၻာ့ သတင္းစာမ်ား အသင္း၏ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေရႊကေလာင္ဆု (Newspapers' Golden Pen of Freedom), နယ္စည္းမျခား သတင္းေထာက္မ်ား ဆု (Winner of Reporters Without Border) မ်ားကို ရရွိခဲ့သည္။

(တတိယအႀကိမ္ ထပ္မံျဖည္စြက္ တင္ျပထားသည္)
--------------------------------------

ယခုအခ်ိန္အထိ အတည္ျပဳႏုိင္ေသာ လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ား

- အင္းစိန္ေထာင္မွ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္

- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႐ံုးအဖြဲ႔ တာ၀န္ခံ ဗိုလ္ၾကီး၀င္းထိန္

- စမ္းေခ်ာင္းလႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ

- မရမ္းကုန္း လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေဒါက္တာ ေမ၀င္းျမင့္

- ေတာင္ငူလႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးေအာင္စိုးျမင့္

- သပိတ္က်င္းျမဳိ့နယ္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ ဦးေအးသိန္း

--------------------------------------

သူတုိ႔ မွတ္ခ်က္


မိတ္ေဆြတဦးျဖစ္သူ ဦးလွဦး

"ေရာက္ေနတာက ညေန ၄ နာရီေလာက္မွာ။ ေထာင္က အာဏာပိုင္ေတြက လိုက္ပို႔တာ။ က်ေနာ္က မနက္ကတည္းက သတင္းရေတာ့ ေထာင္ကိုသြားတာ၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ သိေတာ့ အထဲဝင္ၿပီး သြားစံုစမ္းမယ္ လုပ္တာ ဦးဝင္းတင္က အိမ္ေရာက္ေနၿပီ။

"ေရာက္ကတည္းက ခုစကားေျပာေနတာ ၂ နာရီလံုးလံုး ရွိၿပီ။ Non Stop စကားေျပာေနတာ။ လူေတြက အမ်ားၾကီးဘဲဗ်ာ။ သတင္းေထာက္ေတြလည္း ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတာင္ ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။

"က်န္းက်န္းမာမာပါဘဲ။ အားလံုး ေကာင္းပါတယ္။ မ်က္စိေတာ့ နဲနဲကုရမယ္။

"သူက အရမ္းတက္ႂကြတာ။ ေထာင္အဝတ္အစားကို မခၽြတ္ေသးဘူး။ ခၽြတ္ခိုင္းလို႔ကို မရဘူး။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ ေထာင္က်လို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္တဲ့၊ အျပင္လူ မဟုတ္ဘူးတဲ့ အဲသလို ေျပာေနတာ။"

ဝါရင့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္သည့္ ဗုိလ္မင္းလြင္

"ဝမ္းသာပါတယ္၊ ႏွစ္ရွည္ခ်ခံ ေနရတာေလ၊ လြတ္ေပးတဲ့အတြက္ ၾကိဳဆုိပါတယ္၊ ေနာက္တခုက အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး အတြက္လည္း အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အန္ကယ္တုိ႔က ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အားလံုး လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ အၾကံျပဳေနတာပါ၊ ေတာင္းဆုိေနတာပါ၊"

ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး ဗဟိုဌာန သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး တာဝန္ခံ ဗဒိုေစာလွေငြ

"ဦးဝင္းတင္တို႔လိုေပါ့ေလ။ တကယ့္ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္ရဲ႔ ဘယ္လိုေခၚမလဲ။ ဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြက စတိတ္မန္းေပါ့ဗ်ာ။ အင္မတန္မွကို တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႔ အက်ဳိးအတြက္ကလဲ တကယ္ ပညာရွင္ၾကီးေတြ။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးဟာ ဟိုနဂိုကတည္းက ခ်ဳပ္ကုိ မခ်ဳပ္သင့္၊ ဖမ္းကုိ မဖမ္းသင့္ပဲနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔ရဲ႔ အၾကံဥာဏ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ တိုင္းျပည္ စည္းလံုးညီၫြတ္အတြက္ ေကာင္းေၾကာင္းေတြ လုပ္သင့္တာေပါ့ေလ။ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္းပဲ ဒီပုဂိၢဳလ္ကို လႊတ္မယ္၊ လႊတ္မယ္ဆိုျပီး မလႊတ္ပဲနဲ႔ ထားခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္မွာ လႊတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဒါကေတာ့ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ အလုပ္ကို အလြန္တရာ ေနာက္က်ၿပီးမွ လုပ္တယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ထင္တယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ ဒါက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစရာပါပဲ။ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးေတြရဲ႔ အနစ္နာခံမႈေတြ အေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးမႈေတြေနာက္ ေစတနာအမွန္နဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ ဒီစိတ္ဓါတ္ေရးရာေတြကို က်ေနာ္တို႔ အင္မတန္ ေလးစားပါတယ္။ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြကေန ထြက္လာသလိုပဲ အျပင္မွာလည္းပဲ ထြက္လာ႐ုံသာမကဘူးေပါ့ေလ။ ဒီပုဂိၢဳလ္ေတြကို လႊတ္လိုက္တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ အသံုးခ် ႐ုံေလာက္ နာမည္ျပၿပီးေတာ့ ကမၻာကို လွည့္စားဖို႔။ တိုင္းျပည္ကုိ လွည့္စားဖို႔ လႊတ္လိုက္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒီပုဂိၢဳလ္ၾကီးေတြဟာ တကယ့္ကို က်ေနာ္တို႔ အမ်ဳိးသား အက်ဳိးအတြက္ကုိ၊ တစ္တုိင္းျပည္လံုးအတြက္ကုိ သူတို႔ စြမ္းအားရွိသမွ် ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ရွိ အစိုးရအေနနဲ႔ တခါးဖြင့္ေပးသင့္တယ္။ အားေပး သင့္တယ္ေပါ့ အမ်ဳိးသား စည္းလံုး ညီၫြတ္ေရးကုိ တည္ေဆာက္တဲ့ လကၡဏာေကာင္း တရပ္ အျဖစ္ေပါ့ေလ။ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္အစိုးရသစ္အတြက္ လက္တြဲေဆာင္ ရြက္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီလိုပဲ ေျပာခ်င္တယ္။"
-------------------------------------

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔ဝင္ ဦးသိန္းညႊန္႔ ေျပာၾကားခ်က္


ဦးဝင္းတင္နဲ့ ေဒါက္တာ ေမဝင္းျမင့္ တု႔ိ က်ေနာ္အမႈသည္၊ က်ေနာ္ လုိက္ခဲ့တာပါ။ သူတုိ႔ လြတ္လာျပီဆုိေတာ့ က်ေနာ္ အရမ္း ဝမ္းသာပါတယ္၊ က်ေနာ္ ေရွ႔ေနအျဖစ္ ႏွစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္။ သူတုိ႔ ဘယ္အေၾကာင္းနဲ့ပဲ လြတ္လာ၊ လြတ္လာ က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ ေထာင္ခ်၊ အခ်ဳပ္မွာ ရွိေနတဲ့ လူေတြကုိေရာ လြတ္လာတာကုိေရာ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားေတြ အပါအဝင္ လြတ္လာတယ္ဆုိေတာ့ ဘာဘဲ ေျပာေျပာဗ်ာ၊ အမ်ဳိးသာ ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေကာင္းတဲ့ဟာျ ဖစ္ပါေစဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။
--------------------------------------

ဦးဝင္းတင္၏ မိတ္ေဆြၾကီး ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ ေျပာၾကားခ်က္


လႊတ္ေတာ့ မလႊတ္ေသးဘူးဗ်။ ေထာင္ဗူးဝေတာ့ ေရာက္ေနၿပီ။ ျမင္ခဲ့တဲ့ လူေတြကေတာ့ ေသခ်ာေျပာတာဘဲ။ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ ေဒါက္တာ ေမဝင္းျမင့္ တို႔၊ ႏုိင္ငံေရးသမားၾကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ႏွစ္ေတြ ထပ္ထပ္ တိုးေနတဲ့ သူေတြကိုေပါ့ဗ်ာ။

က်ေနာ္ ၾကားတာကေတာ့ ၁၂း၃ဝ နာရီခြဲ ၁ ခ်က္တီးေလာက္မွာ လူၾကီးေတြက မိန္႔ခြန္းေခၽြၿပီး လႊတ္မယ္လို႔ ေျပာမယ္။ သတင္းေတြ လိုက္ၿပီး စုစည္း လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေသခ်ာဘို ့ေတာ္ေတာ္ နီးစပ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ လႊတ္ၿပီဆိုမွ လြတ္ၿပီလို႔ က်ေနာ္တို႔ ယံုရမွာေပါ့ေနာ္။

၂ဝ ရက္ေန႔က က်ေနာ္ သူ႔ကို သြားေတြ႔တယ္။ သူသိတယ္။ သူတို႔ ေထာင္သားေတြကို လႊတ္လိမ့္မယ္ကြ၊ အို၊ နာ၊ က်ဳိး၊ ကန္း ေတြကိုတဲ့။ အသက္ၾကီးတဲ့ သူေတြ၊ နာမက်န္းတဲ့ သူေတြ။ ငါေတာ့ အဲဒါကို ျငင္းထားတယ္။ ငါ့ကို ႏိုင္ငံေရးအရ ဖမ္းရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ လႊတ္ရမယ္လို႔ က်ေနာ္ ေျပာထားတယ္တဲ့။

သူ႔ကို ႏိုင္ငံေရးအရ လႊတ္ရင္ေတာ့ သူထြက္လာမွာပါ။

၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ကလည္း မိန္႔ခြန္းေတြ ပါေတြေခၽြ၊ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ပါေတြေျပာ၊ ထမင္းေတြ ဘာေတြ ေကၽြးၿပီးေတာ့ အထဲ ျပန္ေခၚသြားတာ။

က်ေနာ္က ဒီမွာ တယ္လီဖုန္းေတြ ေစာင့္ေနတာ။ လႊတ္လာရင္ အစုိးဘက္က လူၾကီးေတြ က်ေနာ့္အိမ္ကုိဘဲ လာပို႔ေပးမွာပါ။ က်ေနာ့္အိမ္က ေထာင္နဲ ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဘဲေလ။ ဒီမွာလည္း ေစာင့္ေနၾကတာ။
--------------------------------------

ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ မြန္းလဲ ၂း၁၀ မိနစ္တြင္ ဦး၀င္းတင္၏ မိတ္ေဆြၾကီး ဦးေမာင္ေမာင္ခင္ ေျပာၾကားခ်က္


"ေနာက္ဆံုး ၾကားရတဲ့ သတင္းကေတာ့ ေထာင္ဗူးဝေတာ့ ေရာက္ေနၿပီလို႔ ၾကားတယ္။ ညေနပိုင္းမွ လြတ္မယ္လို႔ ၾကားတယ္။

"ခုက လႊတ္ေတာ့ လႊတ္ေနတယ္ဗ်။ ခါးပိုက္ႏိုက္ေတြ၊ သူခိုးေတြ၊ ေမွာင္ခိုတဲ့ မိန္းမေတြ၊ ခ်ဲအမႈေတြနဲ ့ဖမ္းထားတဲ့ သူေတြလည္း တသုတ္ၿပီး တသုတ္ လႊတ္ေနတာပဲေလ။

"လြတ္ေနတာကေတာ့ ၉ဝ၊ ၁ဝဝ ေတာ့ မကေတာ့ဘူး။ ေထာင္ကားေတြနဲ႔ လိုက္ပို႔ေနတယ္။ လံုျခံဳေရးေတြေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ လႊတ္မဲ့သူေတြရဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြ အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတာေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးဘဲ ရာဂဏန္းေတာ့ ရွိတယ္။ တျခား အေစာင့္ေတြေတာ့ မရွိပါဘူး။

"ဦးဝင္းတင္ကို သြားေစာင့္တာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မိသားစုဘဲ ရွိမယ္။ ေနာက္ထပ္ တနာရီျခား ေခၚေပးပါ။"

ေနာက္ဆက္တြဲကို ဆက္လက္ ထုတ္ျပန္သြားမွာ ျဖစ္သည္

Monday, September 22, 2008

http://burmese.dvb.no/news.php?id=5696

http://www.khitpyaing.org/archives/3972

ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးလုပ္ရန္ ျမန္မာကို လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ထပ္မံေတာင္းဆိုဖြယ္ရွိ

NEJ/ ၂၂ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈။ ။

ျမန္မာကို အေရးယူမည့္အခ်က္မ်ားမပါရွိဘဲ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး ထပ္မံ ေတာင္းဆိုမည့္ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီဥကၠ႒၏ ေၾကညာခ်က္သာ ထြက္ရွိလာႏိုင္ေၾကာင္း စက္တင္ဘာ (၁၀) ရက္ ထုတ္ျပန္ သည့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ အစီရင္ခံစာ၌ ခန္႔မွန္းေရးသားထားသည္။

ျမန္မာအစိုးရအား ဒဏ္ခတ္ေရး ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ေမွးမွိန္သြားပုံရသည့္အတြက္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒၏ ယခင္ ေၾကညာခ်က္ (၂) ခုပါ အခ်က္မ်ားအပါအ၀င္ သံတမန္ေရးနည္းလမ္းမ်ားသုံးရန္ ဖိအားပုိေပးလာႏုိင္သည္ဟု အစီရင္ ခံစာက သုံးသပ္သည္။ ျမန္မာ့အေရးကုိ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီ ေဆြးေႏြးမည့္အခ်က္မ်ား၌ ထည့္သြင္းေနျခင္းကုိ တ႐ုတ္က ဆက္ၿပီး စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေနသည့္ျပင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား လုံၿခံဳေရးေကာင္စီက အေရးမယူေရးကုိ တ႐ုတ္က လုိလားသည္။

လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္ ေရြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းမ်ားအနက္ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီအဖြဲ႕၀င္မ်ားအေနျဖင့္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ၏ ေဆြးေႏြးမႈကို နားေထာင္ၿပီး မည္သည့္အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမွ မလုပ္ဘဲ သေဘာထားထုတ္ျပန္ ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ စစ္မွန္သည့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ လုပ္ေဆာင္ရန္ တို႔ ပါ၀င္သည့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒၏ ယခင္ေၾကညာခ်က္ (၂) ခုပါ အဓိကအခ်က္မ်ားကို ထပ္မံေၾကညာႏိုင္ ေၾကာင္းႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒၏ ၿပီးခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာလ ထုတ္ျပန္ခ်က္ပါ အဓိကအခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ အေလးထား ထုတ္ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ၿပီးခ့ဲသည့္ ေအာက္တိုဘာလ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ ေၾကညာခ်က္၌ အားလံုးပါ၀င္သည့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ ျမတ္ေရးလုပ္ေဆာင္ရန္၊ ကုလသမဂၢက ျမန္မာ့အေရး ဆက္လက္ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စစ္မွန္သည့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး လုပ္ေဆာင္ရန္၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥမ်ား ေဆာင္႐ြက္ရန္၊ ျပည္သူလူထု အတြက္ စီးပြားေရးႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ကိုင္တြယ္လုပ္ေဆာင္ရန္တို႔ ေတာင္းဆိုထားသည္။

ထို႔အျပင္ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ ထုတ္ျပန္မည့္ ေၾကညာခ်က္၌ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ လူထုဆႏၵ ခံယူပြဲ အေပၚ သေဘာထားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို လႊတ္ေပးရန္ကဲ့သို႔ ကိစၥမ်ားလည္းပါ၀င္ႏိုင္ၿပီး အတြင္းေရး မႉးခ်ဳပ္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခရီးစဥ္မတိုင္မီ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီႏွွင့္ ႀကိဳတင္ေတြ႕ဆံုရန္တို႔ ပါရွိႏိုင္သည္ဟုလည္း အစီရင္ခံစာ၌ ေဖာ္ျပသည္။

ထိုအစီရင္ခံစာကို ၾသဂုတ္ (၁၈)မွ (၂၃) ရက္အထိ ျမန္မာႏိုင္ငံသြားေရာက္ခဲ့သည့္ မစၥတာဂမ္ဘာရီ၏ ခရီးစဥ္ အၿပီး၌ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ထိုခရီးစဥ္၌ ကုလသမဂၢ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ (၅) ခ်က္ကို ျမန္မာအစိုးရက ပိုမိုသေဘာေပါက္ လက္ခံလာသျဖင့္ ထိုခရီးစဥ္ကို မစၥတာဂမ္ဘာရီက ပိုမိုအေကာင္းျမင္သည္ဟုလည္း အစီရင္ခံစာ၌ ေရးသည္။

ျမန္မာအေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အဓိကအေရးပါသည့္ အခ်က္မ်ားကုိ စဥ္းစားရာ၌ ျမန္မာႏုိင္ငံသြားရန္မ်ားသည့္ အတြင္း ေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း၏ ခရီးစဥ္မွ ခုိင္မာသည့္ ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ မည္သို႔လုပ္ရမည္ဆုိသည့္အခ်က္အပါအ၀င္ ဘန္ ကီမြန္း ျမန္မာႏုိင္ငံသြားျခင္းသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပုံကုိ ေထာက္ခံျခင္းဟု အသုံးခ်မခံရေအာင္ မည္သို႔ လုပ္ရမည္ စသည့္အခ်က္မ်ားပါ၀င္သည္။ ထုိ႕ျပင္ ကုလသမဂၢသည္ ျမန္မာႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ တုိးတက္မႈမရွိဆုိသည့္ မေကာင္းျမင္သတင္း ပ်ံ႕ႏွံ႕မႈကိစၥအတြက္ ကုလသမဂၢႏွင့္ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီက မည္သို႔ကုိင္တြယ္ရမည္ဆုိသည့္ ကိစၥ ျဖစ္သည္ဟု ေရးထားသည္။

Sunday, September 21, 2008

http://drlunswe.blogspot.com/

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
(ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မစတင္မီ ၃၀-၈-၂၀၀၇ ေန႕က ေခတ္ၿပိဳင္၀က္ဘ္ဆိုက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္)

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္ျပတ္ဖို႔အေရး တိုင္းျပည္ကို ေနာက္တႀကိမ္ ေသြးနဲ႔ေဆးခ်ဦးမွ ရမယ့္အေနအထားပါပဲ။ ၈၈-ခုႏွစ္တုန္းကေတာ့ တျပည္လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ပထမအႀကိမ္ ေဆးခ်ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔အထိ ဒီမိုကေရစီသစ္ပင္ ေပါက္မလာခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံ အင္ အားစုေတြဘက္က ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းမွာ ခၽြတ္ယြင္းအားနည္းတာေတြရွိခဲ့လို႔ ရတဲ့အခြင့္အေရးေတြ လက္ လြတ္ဆံုးရႈံးကုန္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဆက္ၿပီးျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြ ဆက္လက္က်ဳိးေၾကခဲ့ရတယ္။ အဆိုး၀ါးဆံုး၊ အနိမ့္က်ဆံုး အေျခအေနကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာ တာနဲ႔အမွ် ေျဖရွင္းရမယ့္ ျပႆနာေတြ ပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့တယ္။ အဲသလို ‘က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဘက္ က ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းမွာ ခြၽတ္ယြင္းအားနည္းတာေတြရွိခဲ့လို႔’ဆိုတ့ဲ သံုးသပ္ခ်က္အေပၚ ၀ိ၀ါဒကြဲခ်င္လည္း ကြဲမယ္။ စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္သူေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ကြဲကြဲ၊ ထြက္ထြက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ရႈျမင္သံုးသပ္ရင္ ေတာ့ ဒီအေျဖပဲ ထြက္လာမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔က မဆလတပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို ၿဖိဳခ်ခဲ့တဲ့အေရးမွာ ေသြးေျမ လည္း က်ေပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္လည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အပါအ ၀င္ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြဘက္ကို အျပတ္အသတ္ ပံုေအာမဲေပးခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ က်န္တဲ့ပြဲသိမ္းပိုင္းက န၀တ၊ နအဖ စစ္ဏာရွင္ေတြနဲ႔ လူထုပါ၀ါေတြ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ရရွိထားတဲ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြ စီးခ်င္းထိုးရမယ့္ အပိုင္း။ ႏိုင္ငံေရးဦးေႏွာက္ကစားရမယ့္အပိုင္း ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ န၀တ၊ နအဖ စစ္အုပ္စု၀င္ေတြ ကေတာ့ အာဏာကို လံုး၀လက္မလႊတ္ခ်င္လို႔ တေလွ်ာက္လံုး မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ကမ္းကုန္ေအာင္ ညစ္ ပတ္ခဲ့တာ ကမၻာသိပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ နအဖရဲ႕ညစ္ပတ္မႈေတြကို အထူးအေထြ ဋီကာခ်ဲ႕ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခံေနတာ ထက္စာရင္ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဘက္က အားနည္းခ်က္ရွိခဲ့တဲ့ အပိုင္းကို ျပန္လွန္သံုးသပ္ၿပီး ဆက္ လက္တိုက္ပြဲ၀င္ျခင္းက ပိုၿပီးအက်ဳိးမ်ားမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ နအဖက ပြဲအစကတည္းက ဂိုးမေပးခ်င္လို႔ တဖက္က အန္အယ္လ္ဒီဦးေဆာင္တဲ့ အတိုက္အခံအသင္းကို လူခ်။ နည္းမ်ဳိးစံုညစ္ၿပီး ပိတ္ဆို႔ကစားေနခဲ့တာပါ။ အဲဒါကို ‘က်ေနာ္တို႔ကို လူခ်ေနပါ တယ္။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ညစ္ပတ္ေနပါတယ္။ ဂိုးေရွ႕မွာ တခ်ိန္လံုး ပိတ္ကစားေနပါတယ္’လို႔ ေအာ္ဟစ္တိုင္တန္းေန႐ံု နဲ႔ မရပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲေအာ္ေအာ္ ဂိုးသြင္းႏိုင္မွ ေအာင္ပြဲရတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံရမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး ၈၈-အေရးအခင္း ၿပီးကာစ။ ၉၀-ေရြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္ကာစမွာ အတိုက္အခံအသင္းဘက္က တိုက္စစ္နဲ႔ ကစားခြင့္ ရခဲ့တာပါ။ အဲသလို တိုက္စစ္နဲ႔ ဖိကစားခြင့္ရတုန္း ပိတ္ဆို႔ၿပီး လူခ်ကစားေနတဲ့ နအဖအသင္းဘက္ကို ဂိုးျမန္ျမန္သြင္းႏိုင္ေအာင္ ခပ္သြက္သြက္ ထိုးေဖာက္လိုက္ရမွာပါ။ ကြင္းေဘးက ပရိသတ္အားလံုးကလည္း အတိုက္အခံအသင္းဘက္ကို အင္တိုက္အားတိုက္ အားေပးတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ရွိခဲ့တာမဟုတ္လား။ အဲသလို အသာစီးရတဲ့ အေနအထားမွာ အတိုက္အခံအသင္းအေနနဲ႔ ဂိုးျမန္ျမန္သြင္းဖို႔ မႀကိဳးစားဘဲ နအဖအသင္းကို လူခ်မကစားဖို႔။ မညစ္ပတ္ဖို႔။ ဂိုးေရွ႕မွာ ပိတ္မကစားဖို႔ဘဲဲ တခ်ိန္လံုးေတာင္းဆိုရင္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ၿပီး ဂိုးမသြင္းႏိုင္ဘဲ ေအာင္ပြဲနဲ႔ေ၀းရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ၾကာေတာ့ တခဲနက္ ေအာ္ဟစ္အား ေပးလာတဲ့ ပရိသတ္ပါ စိတ္ပ်က္လက္မိႈင္ခ်ရတဲ့ အေျခအေနကို ဆိုက္ေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္တုန္းကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္း အားနည္းတာေတြကို အတိ အလင္း ၀န္ခံေျပာၾကားေဖာ္ရတဲ့ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္တဦးကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သူကေတာ့ ခ်င္းတိုင္း ရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဦးေထာင္ကိုထန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဗီြဘီက ထုတ္လႊင့္တဲ့ ၾသဂုတ္လ (၇)ရက္ေန႔ အစီ အစဥ္မွာ သူက အခုလို ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

“ကေန႔ ၁၉ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုအေျခအေန ေရာက္သြားသလဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က် ေနာ့္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက တာ၀န္ေက်တယ္။ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ေပး တယ္။ ျပည္သူလူထု အခုလည္း တာ၀န္ေက်တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုကို မဲေပးၿပီးေတာ့ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔အားနည္းတာက က်ေနာ္ကအစေပါ့ေလ။ အားနည္းတာက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြရယ္။ ၉၀ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရရွိတဲ့ ပါတီေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ည့ံ ဖ်င္းခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ အဲလို က်ေနာ္ ဒီလိုပဲ တည့္တည့္ေျပာခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ့ ၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို စစ္အစိုးရက မူေျပာင္းလဲၿပီးေတာ့ လမ္းတခုကို ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္တခုကို သူကေျပာင္းလဲသြားတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ နအဖနဲ႔ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ဆက္ဆံမလဲဆိုတာ နည္းလမ္းတခုကို ရွာေဖြၿပီးေတာ့ လုပ္ရမယ္။ ဒါ က်ေနာ္တို႔ အႏိုင္ရႏိုင္ငံေရးပါတီအုပ္စုေတြ၊ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ လႊတ္ ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ၁၉ႏွစ္အထိ ၾကာေပမယ့္ အခုထက္အထိ ဘာမွ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အေကာင္အထည္ေပၚတာ မေတြ႔ေသး ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူလူထုဆိုတဲ့ေနရာမွာ ျပည္သူက မန္းဒိတ္ေပးထားတာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အထူး သျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြမွာ မန္းဒိတ္ပါ၀ါေပးထားတယ္။ ျပည္သူေပးတဲ့ တာ၀န္ကိုေတာ့ ေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လိုတယ္ေလ။”

ဦးေထာင္ကိုထန္းေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြဘက္က ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ...

စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ အာဏာသိမ္းၿပီးၿပီးခ်င္းမွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ထဲက တတ္သိပညာရွင္အုပ္စု၀င္ ေတြကို အစီအစဥ္တက် စတင္ၿဖိဳခြင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္ မတီမွာ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းအုပ္စု၀င္ေတြပဲ အမ်ားစုက်န္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီကေန႔အခ်ိန္အထိ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ကာလအမ်ားစုမွာ ဗဟုိေကာ္မတီကို မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကပဲ အဓိကဦးေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္ (ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အဓိက ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦး၀င္းတင္တို႔က အဖမ္းဆီးအထိန္းသိမ္းခံဘ၀ နဲ႔ ေနရတဲ့အခ်ိန္က အမ်ားစုျဖစ္ေနလို႔ပါ)။

အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႔ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕အေနအထားဟာ ဦးေဆာင္ပါတီျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီကို တေလွ်ာက္လံုးနီးပါး အုပ္စီးခြင့္ရခဲ့တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းနဲ႔ အမ်ားႀကီး သက္ ဆိုင္ေနတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေတြကို မွတ္မိသေလာက္ ျပန္လည္ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၀င္ မ ဟုတ္ဘဲ ျပင္ပေလ့လာသံုးသပ္သူတဦးအေနနဲ႔သာ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ျပန္လည္ဆက္စပ္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ပါတီတြင္းကိစၥ အေသးစိတ္ေတြကိုေတာ့ ဗဟုိေကာ္မတီေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိတဲ့ အန္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြက ပိုသိႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေတြကို ျပန္လည္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္တဲ့အခါမွာ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္(၁၉)ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ အာဇာနည္ေန႔ခ်ီတက္ပြဲ ကိစၥအေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ ေဆြးေႏြးေျပာ ဆိုၾကတဲ့ အသံဖမ္းတိတ္ေခြ နားေထာင္ခဲ့ရတာကို ျပန္အမွတ္ရမိပါတယ္။ က်ေနာ္က ၁၉၉၀ ျပည့္ေ႐ြး ေကာက္ ပြဲမတိုင္ခင္ အျပင္ကိုေပါက္ထြက္လာတဲ့ အဲဒီအသံဖမ္းတိတ္ေခြကို နားေထာင္ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီအထဲမွာ အာဇာ နည္ေန႔ခ်ီတက္မယ့္ ကိစၥကို ေဆြးေႏြးရင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ သေဘာထား အႀကီးအက်ယ္ ကြဲေနၾကတာကို ၾကားရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခ်ီတက္မယ့္ဘက္က အျပင္းအ ထန္ေဆြးေႏြးၿပီး မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကေတာ့ ခ်ီတက္မွာကို ကန္႔ကြက္တဲ့ဘက္ကေန ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတိတ္ေခြထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကို သူရဲ ေဘာေၾကာင္သူေတြအျဖစ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုတာကိုၾကားရၿပီး မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြက ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ခ်ီတက္မယ့္လုပ္ရပ္ကို မိုက္ရူးရဲဆန္တဲ့သေဘာမ်ဳိး ရႈျမင္ေျပာဆိုၿပီး ဟား တိုက္ရယ္ေမာေနၾကတာကို ၾကားခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီအာဇာနည္ေန႔ကိစၥမွာ မတရားတဲ့အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရဖီဆန္ၾကဆိုတဲ့အတိုင္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ ေဟာင္းေတြအေနနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနာက္မွာ တညီတၫြတ္တည္းရွိေနခဲ့ရင္ ျပည္သူလူထုကလည္း တခဲနက္ လိုက္ပါခ်ီတက္ၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တိုက္ပြဲအရွိန္အဟုန္က တမ်ဳိးတမည္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကတဖက္ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကတဖက္ ျဖစ္ေန တာကို စစ္အုပ္စုက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလိုက္တဲ့ အတြက္ တိုက္ပြဲအရွိန္ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့ရပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ဇူလိုင္လမွာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ဂႏီၶခန္းမမွာ စုေ၀းခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဆရာဦး၀င္းတင္တို႔ အဖမ္းခံေနရခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အ တြက္ ဂႏီၶခန္းမအစည္းအေ၀းကို မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကပဲ အဓိက ဦးေဆာင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခန္းမအျပင္မွာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးက အစိုးရအဖြဲ႔ေၾကညာရင္ ေထာက္ခံဖို႔ ေစာင့္စားေနၾကတာပါ။ စစ္အုပ္စုကလည္း အစိုးရအဖြဲ႔ေၾကညာမွာကို စိုးရိမ္လို႔ (ေၾကညာလို႔ရတယ္ ဆိုတာကို လည္း သိေနလို႔) လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ၁/၉၀ကို အေရးေပၚ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ဂႏီၶခန္းမအစည္းအေ၀းက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရးကိုသာ ေတာင္းဆိုၿပီး အစည္းအေ၀းကို ရုပ္သိမ္းခဲ့လို႔ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ခဲေလသမွ် သဲေရက် ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္လို တိုက္ပြဲေခၚရဲတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး အျပင္မွာမရွိတာ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြအတြက္ အႀကီးအ က်ယ္ နစ္နာခဲ့ရပါတယ္။

၂၆-၃-၁၉၉၁မွာေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြဟာ နအဖရဲ႕ဖိအားေပးမႈေတြ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဥပေဒမဲ့လုပ္ရပ္ေတြက်ဴးလြန္တယ္။ ေနအိမ္ျခံ၀င္းအတြင္းမွာ အၾကမ္းဖက္ေသာင္းက်န္းသူေတြ ေနထိုင္ခြင့္ ေပးထားတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ)ကိုငံု႔ခံၿပီး နအဖအလိုက် လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပါတီကေနထုတ္ပစ္ကာ ဗဟိုေကာ္မတီကို ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ဘားမားတူေဒး၀က္ဘ္ဆိုက္မွာ ေဖာ္ျပ တဲ့ ‘ေကမွ ေဖေဖသို႔’ ေဆာင္းပါးထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဓာတ္ပံုကို အန္အယ္ဒီရံုးမွာ မကပ္ရဘူးလို႔ ဗဟိုက အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုဖတ္ရေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ လူထုေခါင္းေဆာင္အေပၚထား တဲ့ သေဘာထားကို အံ့ၾသမွင္သက္မိခဲ့ရတယ္။ ပုသိမ္ေထာင္ကထြက္လာတဲ့ ပါတီ၀င္အမ်ဳိးသမီးတဦးရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရလည္း မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြဦးေဆာင္တဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီဟာ ႏိုင္ငံေရးမႈနဲ႔ ေထာင္က် ၿပီးထြက္လာတဲ့ ပါတီ၀င္ေတြကို ပါတီ၀င္အျဖစ္ကေန ထုတ္ပစ္တယ္လို႔သိရတဲ့အခါ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ပိုလို႔နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အထိန္းအသိမ္းခံေနရစဥ္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွာလည္း စစ္အုပ္ စုကလုပ္တဲ့ အတုအေယာင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္း ဦးေအာင္ေရႊေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကို္ယ္စားလွယ္ ၈၆-ဦးသြားတက္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလုပ္ရပ္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနၿပီး စစ္အုပ္စုက စစ္ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္ဖန္ တီးမယ့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒေပၚေပါက္ေရးကို အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳသလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ နအဖ အာေဘာ္ေတြေရးေနတဲ့ စိုးျမေက်ာ္ရဲ႕ေဆာင္းပါးမွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပါတီကထုတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ မွန္ကန္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္လုပ္ ေဆာင္ခဲ့တယ္လို႔ ေရးသားထားပံုကိုၾကည့္ရင္ နအဖနဲ႔ေပါင္းၿပီး လက္၀ါး႐ိုက္တယ္လို႔ စြပ္စြဲတာေတြဟာ မ လြန္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းသာ ဟုတ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ အခုအထိ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရတဲ့ ေတာ္လွန္ ေရးခရီးၾကမ္းႀကီးအေပၚ ‘ေသၿပီဆရာ’လို႔ပဲ မွတ္ခ်က္ခ်ဖို႔ ရွိေတာ့ မယ္ထင္ပါရဲ႕။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ နအဖက သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတဲ့ အတုအေယာင္ဖြဲ႔စည္းပံုကိုပဲ ဇြတ္အတည္ျပဳဖို႔ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဆက္ႀကိဳးစားေနတယ္။ နအဖအေနနဲ႔ကလည္း အာဏာကိုလက္မလႊတ္ရဲလို႔သာ စိတ္ကူးယဥ္ ႀကိဳးပမ္းေနတာပါ။ အဲသလို အာဏာလက္မလြတ္ရေအာင္ (ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို ဦးေဆာင္မႈေနရာကရေအာင္) ဇြတ္လုပ္ယူလို႔ ရသြားခဲ့ရင္လည္း တိုင္းျပည္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း သိမွာပါ။ အခုအတိုင္းပဲ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဆန္႔က်င္ျမဲဆန္႔က်င္၊ ေတာ္လွန္ျမဲ ေတာ္လွန္ေနၾကဦးမယ္ဆိုတာကို သူတို႔ သိမွာပါ။ တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေအာက္မွာ ဘယ္အတိုက္အခံအင္းအားစုက လာၿပီးပူး ေပါင္းမွာလဲ။ ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးသမားက လာၿပီးလက္နက္ခ် အည့ံခံမွာလဲ။ ရွင္းေနတဲ့ဥစၥာ။ အဲဒီေတာ့ အ တုအေယာင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအတိုင္းသာ ဇြတ္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုရင္ ျပႆနာေတြက ျဖစ္ျမဲအတိုင္း ဆက္ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ တိုင္းသူျပည္သားေတြလည္း ဆက္ၿပီး ဒုကၡသုကၡ ေရာက္ျမဲ ေရာက္ေနၾကဦးမွာ မုခ်ပဲ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီကေန႔ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာအရပ္ရပ္ဟာ စစ္တပ္က သူ႔ေနရာသူမေနဘဲ ႏိုင္ငံေရးဦး ေဆာင္မႈအခန္းက႑မွာ ၀င္ရႈပ္ေနလို႔ပါ။ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑မွာ စစ္တပ္က တမတ္သားမေျပာနဲ႔ တျပားသားပဲ ၀င္ပါလည္း ျပႆနာက တက္ေနဦးမွာပါပဲ။ စစ္တပ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕လက္ေအာက္ခံအေနနဲ႔ပဲ ရွိရမွာပါ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အမ်ားစုေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ တိမ္ေတာင္ သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္တဲ့ အလုပ္မို႔ တေသြးတသံတမိန္႔စနစ္ကို ယဥ္ပါးေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ အမ်ားစုအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို မကိုင္တြယ္တတ္၊ မေျဖရွင္းတတ္တာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ အင္မတန္ရႈပ္ေထြးသလို အင္မတန္လည္း သိမ္ေမြ႕တဲ့ အလုပ္မို႔ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ႏိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ေတြပဲ ကိုင္တြယ္ေျဖ ရွင္းႏိုင္မွာပါ။

ဒီလိုေျပာလို႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးကို နားလည္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါ ဘူး။ နားလည္တဲ့ သူေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပဲ ၾကည့္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးကို နားလည္လို႔၊ ၀ါသနာပါလို႔၊ စစ္တပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မေရာေထြးသင့္ဘူးလို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္လို႔ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး အၿပီးမွာ စစ္တပ္က ထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲကို ေျခစံုပစ္၀င္လိုက္တာေပါ့။ ဒီကေန႔ တိုင္းျပည္ကို သိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ေနတဲ့ နအဖစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း သတၱိရွိရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို စစ္တပ္ကထြက္ၿပီး ၀င္အေရြးခံေပါ့။ ႏိုင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔ ၀ါသနာပါရင္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ထဲကို ၀င္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးရွိေန တာပဲဟာ။ အဲလိုေတာ့ သတိၱိမရွိဘဲ ေသနတ္အားကိုးနဲ႔ အေခ်ာင္အာဏာလိုခ်င္မွေတာ့ အခုလို ျပည္တြင္း ျပည္ပရဲ႕ ဆန္႔က်င္မႈကိုခံရတာ နည္းေတာင္နည္းေသးလို႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။

အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႔ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ၀င္ရႈပ္ေနတဲ့ စစ္တပ္အေနနဲ႔ စစ္တန္းလ်ားကိုျပန္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕အဓိက တာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ကိုသာ ေက်ႁပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆ နာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလ်ာ့ပါးေျပလည္သြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုပဲ မိုက္မိုက္မဲမဲ ဆက္ႀကိဳးစားေန ပံုေထာက္ရင္ နအဖ ထိပ္ပိုင္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအဖို႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္ခိုင္ျမဲေအာင္ မ်က္ လွည့္ျပ႐ံုမွတပါး အျခားလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိလို႔ဆိုတာထင္ရွားေနပါတယ္ (သူတို႔ရဲ႕ ေသေရးရွင္ေရးက ပိုၿပီးအေရးႀကီးတယ္လို႔ ခံယူထားတာေၾကာင့္ ျဖစ္မွာပါ)။

အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ဘာဆက္လုပ္မလဲဆိုတာကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္အခံေတြဘက္က ျပတ္ျပတ္သား သား စဥ္းစားဖို႔ရွိေတာ့တယ္။ စဥ္းစားဖို႔ဆိုရာမွာ (၁) ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းလမ္း (၂) ျပည္သူေတြက မန္း ဒိတ္အျပည့္ေပးထားတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီက ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲေခၚၿပီး ျပည္ သူလူထုပါလာေအာင္ ဆြဲေခၚႏိုင္မယ့္နည္းလမ္း (၃) အန္အယ္လ္ဒီဗဟိုေကာ္မတီက ဦးေဆာင္တိုက္ပြဲေခၚမႈ မရွိတဲ့အတြက္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြက ဦးေဆာင္တိုက္ ပြဲ၀င္ၿပီး ျပည္သူလူထုပါလာေအာင္ စည္းရံုးေခၚေဆာင္ႏိုင္မယ့္နည္းလမ္း (၄) မထင္မွတ္တဲ့အေနအထားကေန လူထုေပါက္ကြဲအံုႂကြမႈ ျဖစ္ေပၚလာ ႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းဆိုၿပီး နည္းလမ္းေလးသြယ္ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီနည္းလမ္းေလးသြယ္မွာ အမွတ္စဥ္(၁)ျဖစ္တဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းလမ္းကို ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ အရင္သံုး သပ္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဟာကို ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖတ္ တင္ၿပီး လူထုကို ဒုကၡ်ဆင္းရဲတြင္းထဲပိုေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔သလုိ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အာဏာရွင္ဆိုသူေတြဟာ မနက္ျဖန္မွသာ ေခြးေျပး၀က္ေျပး ေျပးခ်င္ေျပးရပါေစ။ ဒီကေန႔အထိေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ အိုေကတယ္လို႔ထင္တဲ့ လူစားေတြခ်ည္းပါပဲ။ လူဆိုတာ ေသရမွာကို ေၾကာက္တဲ့အမ်ဳိးမို႔ လက္ ထဲမွာ ေသနတ္ရွိေနတဲ့ အာဏာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲၾကတာ အဆန္းမဟုတ္ပါ ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေသမထူးေနမထူးဘ၀ ေရာက္လာရင္ေတာ့ လူေတြဟာ ေသရမွာကို မေၾကာက္ၾကဘူးဆိုတာကို အာဏာရွင္ေတြအမ်ားစု စဥ္းစားမိပံု မေပၚဘူး (ေအာက္ကေန အခ်က္အလက္အမွားေတြနဲ႔ ေျမႇာက္ပင့္စား ေသာက္ေနတဲ့လူေတြကလည္း သူတုိ႔အနားမွာ မ်ားမွမ်ားပဲကိုး) ေတြးမိတဲ့ အာဏာရွင္လည္း ရွိေကာင္းရွိ မွာပါ။ အဲသလို ေတြးမိတဲ့အာဏာရွင္မွလည္း တရားမွ်တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဒါမွမဟုတ္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး နည္းလမ္းနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ေပးတတ္ၾကတာပါ။ ဒါမ်ဳိးနည္းလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ အာဏာရွင္ကလည္း အလြန္ အင္မတန္မွ ရွားပါတယ္။ အမ်ားစုက ေခြးက်က်ရင္က်၊ မက်ရင္ ေခြးေျပး၀က္ေျပးေျပး၊ မေျပးရင္ အေသ ထြက္ထြက္ သူထြက္ဆိုတဲ့ အာဏာရွင္ေတြခ်ည္းပဲ။ နအဖအေနနဲ႔ သူတို႔က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ ပြဲရလဒ္ကိုလည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မေပးခ်င္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းလမ္းကိုလည္း မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ဘယ္သူမွမေထာက္ခံတဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံကိုပဲ ၿပီးေအာင္ ဇြတ္လုပ္ေနပံုေထာက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ဇာတ္သိမ္းဟာ အာဏာရွင္အမ်ားစုသြားရာ လမ္းပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ နအ ဖအေနနဲ႔ လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အက်ိတ္အခဲကို ေျပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔မွ မႀကိဳးစားပဲကိုး (ႀကိဳး စားဖို႔ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တာလည္း ျဖစ္မွာပါ)။

အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကို အကဲခတ္ရာမွာ နအဖအေနနဲ႔ လူထုအံုႂကြမႈနဲ႔ ထိပ္ တိုက္တိုးၿပီး ဇာတ္သိမ္းရမယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ပိုမိုယွက္သန္းလာေနတာကိုပဲ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ လူထု အံုႂကြမႈ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ အေနအထားက အမွတ္စဥ္(၂)၊ (၃)နဲ႔ (၄)ေတြအတိုင္း တာစူေနပါတယ္။ အမွတ္စဥ္ (၂) နည္းလမ္းနဲ႔ လူထုအံုႂကြမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီရဲ႕ တိုက္ပြဲေခၚရဲမႈအေပၚမွာ အမ်ားႀကီးမူတည္ေနပါတယ္။ အထက္က သံုးသပ္ျပခဲ့တာေတြအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ အန္အယ္ဒီစီအီးစီအေနနဲ႔ တိုက္ပြဲေခၚမယ့္ အရိပ္အ ေယာင္မေတြ႔ရဘဲ ေတာင္းပြဲေတြ၊ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ထိုင္ေစာင့္ဖို႔ မ်ားေနတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္တုန္းကေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔၀င္ ဦးဥာဏ္၀င္းက ...

“ျပည္သူလူထုကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို လိုခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရွိ႐ု မဟုတ္ဘူး။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ မိမိတို႔ လိုခ်င္တဲ့ဟာကိုလည္း ျပည္သူလူထုက တတ္ႏိုင္သမွ် ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္လာၾကဖို႔ က်ေနာ္တိုက္တြန္းခ်င္ တယ္” လို႔ေျပာသြားတာကို ဒီဗီြဘီမွာၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဦးဥာဏ္၀င္းရဲ႕ ေျဖၾကားခ်က္အေပၚ ေမးခြန္း ထုတ္ စရာရွိတာက လူထုပါ၀င္လာခ်င္ေအာင္ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီစီးအီးစီက ဘယ္လို တိုက္ပြဲေတြေခၚေနလို႔လဲ ဆိုတာပါပဲ။ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ေနတဲ့သူေတြက တိုက္ပြဲေခၚမွလည္း လူထုကေနာက္က ေန ပါ၀င္လာမယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ လူအုပ္ေနာက္ကပဲ ဖုန္လိုက္ရွဴေနရင္ေတာ့ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အဲဒီေတာ့ ဒီကေန႔အေနအထားမွာ လူထုပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္လာဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ားဆံုး နည္းလမ္းကေတာ့ အ မွတ္စဥ္(၃)နဲ႔ (၄)ပါပဲ။ (၃)နဲ႔ (၄)ဟာ တေပါင္းတည္းျဖစ္သြားႏိုင္တဲ့ အေနအထားလည္း ေလာေလာလတ္ လတ္မွာ ေတြ႕ေနရပါၿပီ။ အခုဆိုရင္ ေလာင္စာဆီေစ်းျမင့္တက္မႈေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုေတြပါ ပါ၀င္လာတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြ ရန္ကုန္ ၿမဳိ႕ရဲ႕ေေနရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျဖစ္ပြားေနပါၿပီ။ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေၾကာင့္ အရွိန္ရလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေလာင္စာဆီေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရး ပိုမိုၾကပ္ တည္းမႈနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ေဒါသနဲ႔ ေပါင္းစည္းလာေနပါၿပီ။ နအဖအေနနဲ႔လည္း ၾကံ႔ဖြံ႔ေတြ၊ စြမ္း အားရွင္ေတြနဲ႔ ရန္တိုက္ေပးၿပီး အစြမ္းကုန္ခုခံဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။

ဘယ္လိုအေနအထားမ်ဳိးနဲ႔ လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္လာရင္ အထိုက္အ ေလ်ာက္ သို႔တည္းမဟုတ္ ကံဆိုးတဲ့ ျပည္သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသြးေျမက်ၾကဦးမွာပါပဲ။ နအဖက လက္ကိုင္ တုတ္ အျဖစ္အသံုးခ်ေနတဲ့ ၾကံ႕ဖြံ႕ေေတြ။ စြမ္းအားရွင္ေတြ (အတုအေယာင္ျပည္သူေတြ)လည္း ေသေၾကၾက မွာျဖစ္သလို မ်ဳိသိပ္ခံစားထားသမွ်ေတြ ေပါက္ကြဲၿပီး ဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္လာမယ့္ အစစ္အမွန္ ျပည္သူေတြလည္း ေသေၾကၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္ျပတ္ဖို႔အေရး မလြဲမေသြ ၾကံဳေတြ႔ရဦးမယ့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ ျဖစ္စဥ္ႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲသလို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ အျဖစ္ဆိုးႀကီးေတြကို မေက်ာ္ လႊားရဲ၊ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ အားလံုးဟာ ေနာင္လာမယ့္ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြအထိ အခုလို ပဲ လူျဖစ္ရတဲ့ဘ၀မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေသေနၾကရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ တိုးေနၾကဦးမွာပဲ မဟုတ္ပါလား။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

Saturday, September 20, 2008

http://drlunswe.blogspot.com/

ျမန္မာ့အေရး၊ ထိုင္းႏိုင္ငံေရး တေစ့တေစာင္းႏွင့္ အသက္႐ွဴခ်င္းကြဲသူမ်ား
စိုးေနလင္း

က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ျပည္သူလူထုက တရား၀င္ ေ႐ြးေကာက္္တင္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့ လူထုက အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အခြင့္အာဏာ ေပးထားခဲ့တဲ့ တရား၀င္အစိုးရ (dejure government) တရပ္ မရွိခဲ့တာ အခုဆို ၄၆ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ရာစုႏွစ္ထက္၀က္နီးပါးကို တရား၀င္မဟုတ္ လူထုက အခြင့္အာဏာ ေပးထားတာမဟုတ္တဲ့ အစိုးရ (defacto government) တနည္းအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္လႊဲလက္ေျပာင္းလုပ္ မတရားအုပ္ခ်ဳပ္တာကို ခံခဲ့ၾက ရ၊ ခံေနၾကရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးဆိုတဲ့ မ႑ိဳင္ႀကီးသံုးခုကို အေဖာက္ေဖာက္ အျပန္ျပန္ အလြဲသံုး စားျပဳထား႐ံုသာ မဟုတ္ဘဲ အေရးႀကီးတဲ့ စတုတၳမ႑ိဳင္ သတင္းစာနဲ႔ စာနယ္ဇင္း မီဒီယာေတြ အားလံုးရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးၿပီး ျပည္သူေတြကို နား မ်က္စိပိတ္၊ တိုင္းျပည္ကို သံမဏိကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္ ပိတ္ဆီးကာရံထားခဲ့တာ ကာလၾကာလာတာနဲ႔အမွ် တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခခံစီးပြားေရး အေဆာက္အအံု ႀကီး အမွားမွား အယြင္းယြင္းနဲ႔ ခြၽတ္ျခံဳက်ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ တျခား ယဥ္ေက်းမႈ၊ နည္းပညာ၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး စတဲ့ က႑ေတြဟာလည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းအား နည္း တစစ ပ်က္စီးယိုယြင္းလာခဲ့တယ္ ဆိုတာကေတာ့ သာမန္ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သူေတြေတာင္ ျမင္သာ ထင္ရွား ျဖစ္ခဲ့ပါၿပီ။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့သူတိုင္း ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမဆံုး ႏွေမ်ာ တသ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္မဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအဆိုးသံသရာႀကီးဟာ မၿပီးဆံုးေသးပါဘူး။ အဆံုးစြန္ ဆံုး ပ်က္သုဥ္းမႈဆီကိုေတာင္ ဦးတည္စျပဳေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရေနပါၿပီ။ ဒီလိုျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာရဲ႕ အဓိကလက္သည္ တရားခံကေတာ့ တိုင္းျပည္ကို ခုထိ အတင္းအဓမၼ အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ စစ္အစိုးရပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက တရားခံကိုပဲ က်ေနာ္ ဆိုလိုတာပါ။ တျခားဆက္ႏြယ္ တရားခံေတြ၊ ၾကံရာပါေတြ၊ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနမွာပါ။ ဒါေတြကိုလည္း ပညာရွင္ေတြ၊ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသ မားေတြက အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ေ၀ဖန္သံုးသပ္ ေထာက္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။

က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္နီးနားခ်င္းျဖစ္တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ေတြကို တေစ့တေစာင္္း ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာရင္း၊ တျခားႏိုင္ငံတကာ ႏိုင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းနဲ႔ ျဖစ္စဥ္ေတြကို စိတ္၀င္တစား ဖတ္႐ွဴေလ့လာ ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာအတြက္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရသလို မခံခ်ိမခံသာလည္း ျဖစ္ေန မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္တျပည္ကို အုပ္စိုးေနတဲ့ အစိုးရနဲ႔ အဲဒီအစိုးရကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေပး ထားတဲ့ စစ္တပ္၊ ရဲနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။

ထိုင္းနိုင္ငံဟာ စည္းမ်ဥ္းခံဘုရင္စံနစ္ကို စတင္က်င့္သံုးၿပီး ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတရပ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတခုအ ျဖစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း (၇၆) ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ၾကားမွာ ဒီမိုကေရစီလမ္း ေၾကာင္းကေန တိမ္းေစာင္းေသြဖီ ပ်က္ယြင္းသြားတာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ရဲ႕ အဆင့္အေျခအ ေနတရပ္ကေန နိမ့္က်တဲ့ အဆင့္အေျခအေနတရပ္ကို ေလွ်ာက်ခဲ့ရဖူးခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းျပည္ကို ဒီမိုကေရစီ လမ္းေႀကာင္းေပၚ ျပန္တင္ဖို႔ က်ားကုတ္က်ားခဲ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အစိုးရအဖြဲ႔ေရာ၊ အစိုးရအဖြဲ႔ ကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ စစ္တပ္ေရာ မွားယြင္းခဲ့ၾကေပမယ္။

ဒါေပမယ့္ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား၊ ကိုယ့္အာဏာေရးထက္ ဦစားေပး အေလးအနက္္ ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ အေစာပိုင္းကာလ (၇၀ စုႏွစ္ကာလ/၁၉၉၂) ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ရပ္ ေတြမွာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေသေၾကပ်က္စီးဒဏ္ရာရ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြမွာေတာ့ အေစာပိုင္းက ရရွိခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကို ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ အသံုးခ်ၿပီး ေရွ႕ကအမွားမ်ိဳး မမွားရေအာင္၊ ေရွ႕ကအျဖစ္ဆိုးမ်ဳိး မၾကံဳေတြ႕ၾကရေအာင္ သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရွာင္ရွားႏုိင္ခဲ့ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာတပ္ဆင္ လက္ထဲကေန စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယူမႈကို အနီးဆံုး ဥပမာအေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီစံနစ္ရဲ႕ အဆင့္တရပ္ ကေန ေနာက္ဆုတ္ ေလွ်ာ့က်သြားခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္ အာဏာသိမ္းယူခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ျပည္သူလူထုကို ရန္သူလို သေဘာမထားခဲ့သလို ျပည္သူလူထုရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို ထိပါးေအာင္ ဘာတခုမွမလုပ္ ခဲ့ပါဘူး။ ဆန္႔က်င္ဖက္အားျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးသြားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီအျပင္မွာ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေလးစားလိုက္္နာၿပီး တႏွစ္အတြင္း ျပည္သူလူထုလက္ထဲကို အာဏာျပန္အပ္မယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အသစ္ျပန္ေရးဆြဲခဲ့တာ ရွိခဲ့ေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သမွ် အာဏာသိမ္း စစ္ေကာင္စီက ပါ၀င္စြက္ဖက္မႈ မလုပ္ရ ေအာင္ ေရွာင္ရွားခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ ေပးထားတဲ့ ကတိစကားအတိုင္း (အာဏာသိမ္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီး တေယာက္အေနနဲ႔ အာဏာကို ဆက္ၿပီးရယူဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ ရယူႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိခဲ့တာေတာင္) ျပည္သူလူထု လက္ထဲကို အာဏာျပန္အပ္ဖို႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့သလို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို ၀င္မစြက္ဘဲ ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

အာဏာသိမ္းကာလ တႏွစ္နဲ႔တင္ တိုင္းျပည္ဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တာ ေတြ႔ရပါ တယ္။ ေကာက္ခ်က္ခ်ရရင္ အာဏာသိမ္းယူခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထု ထိခိုက္ နစ္နာမွာကို အမွန္တကယ္ စိုးရိမ္ခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ေစတနာ အမွန္တကယ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ လူႀကီးလူေကာင္း ပီသသလို စစ္သားေကာင္း ပီပီသသနဲ႔ သူေပးထားခဲ့တဲ့ ကတ္ိစကားကို ထိန္း သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ တျခားစစ္တပ္အရာရွိ ႀကီးငယ္ေတြ စစ္သားေတြနဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ အားလံုးကလည္း လူ လိမၼာသား ယဥ္ပါးဆိုတဲ့အတိုင္း၊ ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္ဆိုတဲ့အတိုင္း ျပည္သူလူထုအေပၚ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျပဳမူဆက္ဆံၿပီး လံုျခံဳေရးကို ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ကိုယ့္ပါတီ အာဏာရေရး၊ ကိုယ့္အာဏာရရွိေရးအတြက္ အဓိက အားထုတ္ခဲ့ ျခစားေဖာက္ျပန္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အမ်က္ေဒါသသင့္တာခံခဲ့ရၿပီး အာဏာသိမ္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ တပ္မေတာ္သား ေတြကို လူထုက အျပံဳးနဲ႔ ပန္းကုံးနဲ႔ ႀကိဳဆိုခဲ့ႀကပါတယ္။ ခုက်ေနာ္တင္ျပေနတာက ျဖစ္ရပ္ပါ။ (အာဏာသိမ္းတဲ့ ကိစၥနဲ႔ တခ်ဳိ႕လူထုရဲ႕ ေတြးေခၚျပဳမူပံုေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရးအရ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ ေျပာ ဆိုေ၀ဖန္ ေထာက္ျပစရာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စာေရးသူအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ အာဏာသိမ္းမႈခ်င္း၊ စစ္တပ္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ေဆာင္႐ြက္ပံုခ်င္း ယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက အာဏာသိမ္းထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔၊ မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာအတိုင္း နာခံေဆာင္႐ြက္ၿပီး ကိုယ့္ျပည္သူလူထုကို ျပန္ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ ႏွိပ္စက္ခဲဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္သား ဆိုသူေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စက္ဆုပ္႐ြံရွာခဲ့မိပါတယ္။ ကံေကာင္းၾကတဲ့ ထိုင္းျပည္သူလူထုအတြက္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ခဲ့ရသလို ကံမေကာင္း ရွာၾကတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံက ျပည္သူလူထုအတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရပါတယ္။

ခု ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ ထပ္တခါ ၾကံဳေတြ႔ရျပန္တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံေရး အလွည့္အေျပာင္းကို တေစ့တ ေစာင္း ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါလည္း ထိုင္းၾကည္းတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Anupong Paochinda ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္၊ ေစတနာနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေဆာင္႐ြက္မွဳေတြကို မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာ စမတ္ဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုထက္ ကိုယ့္ပါတီနဲ႔ ကိုယ့္အတၱ မာန္မာနေတြေပၚမွာ ပိုၿပီးအေလးထား ခဲ့ပါတယ္။ အက်ယ္တ၀င့္ေတာ့ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ မေနေတာ့ပါဘူး။ ေ၀ဖန္သံုးသတ္မယ္ဆိုရင္ ပီေအဒီ (People’s Alliance for Democracy) ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသစ္ဆိုတာေပၚမွာပါ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံမူေတြအရ ေ၀ဖန္သံုး သပ္စရာေတြလည္း ရွိေနပါလိမ့္မယ္။

ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္ရဲ႕တင္ျပလိုရင္းနဲ႔ အလွမ္းေ၀းသြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တင္ျပလိုရင္းကိုပဲ ဆက္ၿပီး တင္ျပပါမယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာစမတ္က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အေရးေပၚအေျခအေန(The State of Emergency) ေၾကျငာခဲ့ေပမယ့္ ၾကည္းတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဟာ အစိုးရအိမ္ေတာ္၀န္းအတြင္းက ပီေအဒီ အဖြဲ႔၀င္ ေတြ၊ ေထာက္ခံသူေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြကို အင္အားသံုး ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ယတိျပတ္ျငင္းဆန္ ခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အေရးေပၚ အေျခအေနကို အေကာင္အထည္ေဖၚ ႀကီးၾကပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ရာထူးအျမင့္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တ ေယာက္အေနနဲ႔ စစ္တပ္နဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔ အင္အားကို သူ႔စိတ္တိုင္းက် အသံုးျပဳခြင့္ရွိသလို လမ္းေတြေပၚက ငါး ေယာက္ထက္ပိုၿပီး စုေ၀းေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ပူးေပါင္းဖို႔ ခ်ီတက္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကို အင္အားသံုး ၿဖိဳခြဲတားဆီး၊ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဟာ အဲဒီလို မလုပ္နုိင္ေၾကာင္း ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ သတင္းမီဒီယာေတြက ေမးျမန္းလာတာကို ေျဖၾကား သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ အေျဖကို သတင္းစာမွာ ဖတ္လို္က္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကည္းတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Anupong Paochinda ကို က်ေနာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဦးၫႊတ္ အ႐ိုအေသျပဳလိုက္ပါတယ္။

ထိုင္းျပည္သူေတြကိုယ္စား “ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ား” လို႔ စိတ္ထဲက ေက်းဇူးစ ကား ဆိုခဲ့မိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက …

“စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ရင္ ျပႆနာေတြ ပိုၿပီးျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ အာဏာသိမ္းဖို႔ဆိုတဲ့ တံခါးေပါက္ကို ပိတ္ထားလိုက္ၿပီးပါၿပီ။”

“တကယ္လို႔ စစ္တပ္က အေရးယူေဆာင္႐ြက္မႈ တခုခုလုပ္ရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔က ျပည္သူေတြဘက္က ရပ္ရမွာပဲ။ ျပည္သူလူထုကို ဆန္႔က်င္ၿပီး တပ္အင္အားကို က်ေနာ္မသံုးဘူး”

“က်ေနာ္တိုက္တြန္းခ်င္တာက လႊတ္ေတာ္က ပိုၿပီးတာ၀န္ယူသင့္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာက စစ္တပ္က၀င္ၿပီး ေဆာင္႐ြက္တာကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး” လို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျဖၾကားသြားပါတယ္။ လူထုကို အၾကမ္း ဖက္ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ ေသနတ္နဲ႔ပစ္ဖို႔ သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မခိုင္းနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ သူ႔တာ၀န္က ျပည္သူလူထုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔သာ ျဖစ္တယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တာပါပဲ။ အခုအိမ္ေစာင့္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို အေရးေပၚ အေျခ အေန ျပန္႐ုပ္သိမ္းေပးဖို႕ တိုက္တြန္းေျပာဆိုခဲ့တာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Anupong ပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား ျပည္သူလူထုေတြကို စစ္တပ္နဲ႔ လံုထိန္း တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြက ႐ိုက္ႏွက္ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ ခုဆို တႏွစ္ျပည့္ ေျမာက္ခဲ့ပါၿပီ။

စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္း တူေပမယ့္ အသက္ရွဴခ်င္း ကြဲပါတယ္။ ေစတနာ ေမတၱာခ်င္း တျခားစီပါ။ စစ္သားခ်င္း တူေပ မယ့္ အသက္ရွဴခ်င္း ကြာပါတယ္။ ေစတနာ ေမတၱာခ်င္း တျခားစီပါ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြအေပၚ ဒီေလာက္ထိ ေစတနာကင္းမဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားနဲ႔ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္ ပံုေတြကို က်ေနာ္အမ်ားႀကီး ထိတ္လန္႔အံ့ၾသရသလို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္လည္း ျဖစ္ရပါတယ္။

ေပးလိုက္တဲ့ အမိန္႔ဟာ တရားမွ်တရဲ႕လား၊ မွန္ရဲ႕လားဆိုတာ လံုး၀မစဥ္းစားဘဲ နာခံၿပီး ကိုယ့္မိဘျပည္သူေတြ
ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို ျပန္ၿပီးဖိႏွိပ္ညႇင္းပမ္း ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားဆိုသူေတြရဲ႕ စိတ္ေန စိတ္ထားနဲ႔ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္ပံုကိုလည္း ထိတ္လန္႔အံ့ၾသ နားမလည္္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွားကို ျပင္ဆင္တာ၊ အမိုက္ေပ်ာက္ၿပီး အလင္းေရာက္တာဟာ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ က်တယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္သင့္ မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ေပမယ့္ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ဆိုသူ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးမ်ား အျမန္ဆံုး သတိသံေ၀ဂရၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အလိုဆႏၵကို အေလးဂ႐ုျပဳ၊ အာဏာကို ျပည္သူေတြလက္ထဲ ျပန္အပ္ၿပီး စစ္တန္းလ်ားကိုျပန္တာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မယ္လို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

မိဘမေကာင္းတဲ့ သားသမီးေတြ၊ ဆရာမေကာင္းတဲ့ တပည့္ေတြျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ပါးေစေတြအေနနဲ႔လည္း ကိုယ့္ထမင္းရွင္စစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵကို ေလးစားေစတနာထားၿပီး ျပည္သူ႔ဖက္က ရပ္တည္ျခင္းသည္သာ ဗုဒၵေဟာၾကားခဲ့တဲ့ မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႔ ျပည့္စံုပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္မီ သတိသံေ၀ဂရ၊ ျပဳျပင္တည့္မတ္ၾကဖို႔ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

စိုးေနလင္း